به گزارش گروه پارلمان شهری تهرانی نیوز؛نایب رییس شورای اسلامی شهر تهران از اینکه ما در بحث ترافیک و آلودگی هوا به اقدامات آنی بسنده می‌کنیم و به چاره‌ای برای حل این مشکل در درازمدت اندیشیده نمی‌شود، انتقاد کرد.

مرتضی طلایی گفت: حدود 200 هزار دستگاه خودروی فرسوده از جمله کامیون، سواری و وانت در کشور داریم که به ازای ورود هر دستگاه باید 4 دستگاه فرسوده خارج شود که این خروج دستگاه‌های فرسوده ممکن است در همه نقاط کشور انجام شود اما ورود خودرو تنها در تهران است.

وی در ادامه به شماره‌گذاری خودرو‌ها اشاره کرد و افزود: در یکسال حدود 7هزار خودرو شماره‌گذاری شده و 40درصد از خودرو‌های اضافه شده طی 5سال اخیر بوده و ما شاهد موجی از اضافه شدن خودرو‌ها بودیم.

طلایی گفت: بنده به طور مکرر اظهار نگرانی کردم از باب اینکه ما در چرخه مدیریت شهری ساختار مدیریتی یکپارچه نداریم و هزینه های سرسام آوری به دلیل نبود سیستم یکپارچه متحمل می‌شویم.

نایب رییس شواری شهر یادآورشد: شورای شهر تهران هیچ اختیار و قدرتی در بحث ترافیک ندارد. ساختار مدیریتی معیوب است. ما باید از فضاهای احساسی هیجانی و سیاسی خارج شویم و واقع‌بینانه و منطقی بنگریم.

طلایی در پایان گفت: از نظر بنده و با نگاه کارشناسانه معتقد هستم ما به همه معابر بزرگراه و حتی مترو نیاز داریم و قانون به وظایف دولت و شهرداری در خصوص ساخت مترو تصریح کرده است.

مرتضی طلایی در تشریح اقدامات انجام شده برای کاهش آلودگی هوای شهر تهران گفت: زمانی که ما از 3 سال پیش برای «طرح کاهش» اصرار می کردیم، پیشنهادمان قرار دادن خودروهای فرسوده در کلاس قرمز و خودروهای دودزا کاربراتوری در کلاس زرد بود. اگر به پیشنهاد شهرداری توجه می‌شد، در روزهای اضطرار به راحتی امکان منع تردد این خودروها از در منزل و جریمه دوربینی در همه شهر مهیا می‌شد. این طرح می‌توانست به عدالت نزدیک‌تر باشد.

وی در زمینه تاثیر معادن شن و ماسه بر آلودگی هوای شهر تهران ادامه داد: تعطیلی معادن شن و ماسه در زمانی که سکون کامل اتمسفر جوی وجود داشته و جابجایی باد وجود ندارد و در زمانی که همه آلودگی موجود توسط منابع داخل شهر تولید می شود نیز صرفا اقدامی نمادین است. حتی منع تردد خودروهای دودزا نیز معنای خاصی ندارد. منع به معنی توقف است؟ انتقال به پارکینگ؟ جریمه دستی؟ با کدام کد جریمه؟ چند نفر نیروی پلیس؟ چه تعداد خودرو؟ این ها مواردی است که باید از قبل برای آن اندیشیده شود، نه در زمان بحران..