روزنامه خراسان: دونالد ترامپ، سوگند یاد کرد و رسماً چهل و پنجمین رئیس جمهورآمریکا شد. برخی می گویند، تاجر 70 ساله آمریکایی ممکن است کشورش را منزوی کند، زیرا او به مولفه های امنیتی اشرافی ندارد و همچنین، بیش از سیاست خارجی، به مسائل داخلی باور دارد.

 

سوال اینجاست، ریاست جمهوری ترامپ برامنیت آمریکا و عرصه بین المللی و سیاست های چندجانبه گرایانه در این کشور، در دراز مدت، چه تاثیری خواهد داشت؟ اصولاً اقتصاد آمریکا، «اقتصادی میلیتاریزه»(اقتصاد نظامی شده) است. اساساً به همان گونه که آیزنهاور در پایان جنگ جهانی دوم مطرح می کرد، این مجتمع های نظامی- صنعتی هستند که ساختار تصمیم سازی های سیاسی و امنیتی آمریکا را در اختیار دارند. بنابراین، هر گونه تصمیم سازی خارج از این حوزه، با موانع اساسی برخورد خواهد کرد. دراین خصوص، با توجه به مطرح شدن این احتمال که آمریکا به دلیل اقتصادی بودن ترامپ، جهت گیری های انزوا گرایانه داخلی را در پیش خواهد گرفت، باید گفت که در عمل این مسئله چندان محقق نخواهد شد.

 

زیرا با توجه به بودجه نظامی آمریکا که چیزی فراتر از بودجه نظامی تمام اتحادیه اروپاست، همچنین، با عنایت به اینکه منافع دولت آمریکا و لایه های مختلف اقتصادی و سیاسی این کشور به گونه ای با بحث نظامی گری و مجتمع های نظامی و صنعتی درآمیخته است، نمی توان برای آمریکا در آینده دوران ترامپ، انزواگرایی شبیه دکترین «مونروئه» را مشاهده کرد. اینگونه نیست که ساختار امنیتی آمریکا منحصراً در وجود رئیس جمهور این کشور خلاصه شود. لایه های امنیتی و سیاسی میلیتاریزه این کشور در تصمیم سازی های آن بسیار موثر هستند و رئیس جمهور این کشور باید در چارچوب این سیستم عمل کند. در چشم انداز آتی با وجود وعده های ترامپ مبنی بر کاستن از بار خارجی آمریکا و متحدان آن به داخل این کشور، بعید است چنین اتفاقی رخ دهد. قطعاً اگر ترامپ دست به جراحی گسترده در سیاست خارجی کشورش بزند، این اقدام تاثیر گسترده ای بر وضعیت داخلی این کشور خواهد داشت.

 

 

اما، این مهم است که بدانیم آینده همگرایی در عرصه بین المللی در دوران ترامپ چگونه خواهد بود. آیا آمریکا به سوی «یک جانبه گرایی» در رفتارهای بین المللی خود خواهد رفت یا این که در دوران ترامپ، «چندجانبه گرایانه» در عرصه بین المللی فعالیت خواهد کرد؟ در محیط ادراکی- روانشناختی ترامپ، تفکر و مشی کاملا ساختاری نئوکان ها و تیم منسجمی که از لحاظ فکری به بوش پسر برنامه عملیاتی می دهند، دیده نمی شود. ترامپ عملا فاقد بینشی منسجم است و دید غیر امنیتی به مسائل دارد.

 

بعید است که ترامپ با توجه به فقدان وجود ساختار و تیم منسجم، همانند بوش پسر رفتار کند. جمهوری خواهان همچنین، در درون خود انسجام واحدی در رویکرد به ترامپ ندارند. به نظر می رسد که در دوران حاکمیت ترامپ، تداوم ساختار سیاست خارجی و امنیتی آمریکا را با کمی تغییرات داشته باشیم. این تعدیل ها، حضور امنیتی در عرصه بین المللی و تعهدات آمریکا را به متحدان این کشور، کمی خواهد کاست. اما نمی توان گفت که آمریکا به سمت یک جانبه گرایی خواهد رفت یا اینکه به صورت گسترده، آمریکای دوران ترامپ، آمریکایی چندجانبه گرا و همگرا با عرصه بین المللی باشد.