خبرگزاری تسنیم: کارگران که اغلب قشر متوسط و ضعیف جامعه را تشکیل می دهند بیان می‌کنند هزینه های معیشتی امسال حداقل 20 درصد بیشتر شده و چالش کسری درآمد آنها افزایش یافته است. بسیاری از کارشناسان بازار کار برآورد می‌کنند که اگر هزینه یک خانواده 4نفره سال گذشته 2.9 میلیون تومان بوده امسال این رقم به 3.5 میلیون رسیده است. تأمین معیشت و هزینه های زندگی از مهمترین مسائل و چالش هایی است که خانوارهای کم درآمد جامعه به صورت مستمر با آن روبرو هستند.
یکی از اصلی ترین گلایه های جامعه کارگری عدم برقراری تعادل بین هزینه ها و درآمد است و به اصطلاح دخل و خرج زندگی آنها هماهنگ نیست.
بانک مرکزی چندی پیش گزارشی از وضعیت درآمد و مصرف خانوار ایرانی در سال 94 منتشر کرد که حاصل آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای شهری در ایران طی سال 94 و با مراجعه به حدود 12 هزار و 700 خانوار نمونه بوده است.
بر اساس نتایج این بررسی متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار حدود 352 میلیون و 651 هزار ریال ( ماهانه حدود29میلیون و 388 هزارریال) بوده است. هزینه مزبور که شامل ارزش اجاری خانه شخصی نیز می باشد، نسبت به سال 93 معادل 7.3 درصد افزایش داشته است.
براساس گزارش بانک مرکزی، هزینه ماهیانه یک خانوار 4 نفره شهری در سال 94 ، 2میلیون و 938هزار تومان بوده، که این رقم نسبت به سال 93 بیش از 7درصد افزایش داشته است.
از کل هزینه های ناخالص خانوار به ترتیب 35 درصد به مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت ها، 23.6 درصد به خوراکی ها و آشامیدنی ها، 10.2 درصد به حمل و نقل، 8.3 درصد به کالاها و خدمات متفرقه، 5.8 درصد به بهداشت و درمان، 4.5 درصد به پوشاک و کفش، 4.1 درصد به لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه، 2.1 درصد به هر یک از دو گروه ارتباطات و رستوران و هتل، 2.0 درصد به تفریح و امور فرهنگی، 1.9 درصد به تحصل و 0.3 درصد به دخانیات اختصاص داشته است.
اگر بخواهیم مطابق مرکز آمار و بانک مرکزی محاسبه کنیم، 35 درصد حقوق یک کارگر سهم مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت ها و 23.6 درصد به خوراکی ها و آشامیدنی ها است و این مسئله به معنی این است که عمده حقوق کارگران صرف هزینه مسکن و خوراک می شود.
با فرض اینکه هزینه ماهانه یک خانوار 4 نفره در سال جاری هم همان 2 میلیون و 900 هزار تومان سال گذشته باشد، هزینه اجاره مسکن و انرژی های مصرفی در مسکن در هر ماه بیش از یک میلیون تومان می شود که از حداقل دریافتی بخش زیادی از کارگران بیشتر است و البته بخش عمده این هزینه مربوط به هزینه اجاره و رهن مسکن است. در حال حاضر در شهر تهران به ندرت مسکن با اجاره زیر 500 هزار تومان یافت می شود، با فرض اینکه بخشی از اجاره به صورت رهن پرداخت شود.
همچنین هزینه خوراک و پوشاک یک خانوار کارگری 4 نفره در شهر تهران با معیارهای بانک مرکزی در هر ماه حدود 700 هزار تومان می شود که 70 درصد حقوق دریافتی بخش عمده کارگران است.
حال با فرض اینکه هزینه مسکن، سوخت و خوراک و پوشاک یک خانواری کارگری که حداقل دریافتی اش به زور به یک میلیون تومان می رسد، از یک میلیون و 700 هزار تومان فراتر رفته است، مسئولان پاسخ دهند که کارگران مابقی هزینه های حمل و نقل، بهداشت و درمان، پوشاک، لوازم منزل، تحصیل، تفریح و ده‌ها هزینه دیگر را از کجا تامین کنند؟
یکی از اصلی ترین گلایه های جامعه کارگری عدم برقراری تعادل بین هزینه ها و درآمد است و به اصطلاح دخل و خرج زندگی آنها هماهنگ نیست.
بانک مرکزی چندی پیش گزارشی از وضعیت درآمد و مصرف خانوار ایرانی در سال 94 منتشر کرد که حاصل آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای شهری در ایران طی سال 94 و با مراجعه به حدود 12 هزار و 700 خانوار نمونه بوده است.
بر اساس نتایج این بررسی متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار حدود 352 میلیون و 651 هزار ریال ( ماهانه حدود29میلیون و 388 هزارریال) بوده است. هزینه مزبور که شامل ارزش اجاری خانه شخصی نیز می باشد، نسبت به سال 93 معادل 7.3 درصد افزایش داشته است.
براساس گزارش بانک مرکزی، هزینه ماهیانه یک خانوار 4 نفره شهری در سال 94 ، 2میلیون و 938هزار تومان بوده، که این رقم نسبت به سال 93 بیش از 7درصد افزایش داشته است.
از کل هزینه های ناخالص خانوار به ترتیب 35 درصد به مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت ها، 23.6 درصد به خوراکی ها و آشامیدنی ها، 10.2 درصد به حمل و نقل، 8.3 درصد به کالاها و خدمات متفرقه، 5.8 درصد به بهداشت و درمان، 4.5 درصد به پوشاک و کفش، 4.1 درصد به لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه، 2.1 درصد به هر یک از دو گروه ارتباطات و رستوران و هتل، 2.0 درصد به تفریح و امور فرهنگی، 1.9 درصد به تحصل و 0.3 درصد به دخانیات اختصاص داشته است.
اگر بخواهیم مطابق مرکز آمار و بانک مرکزی محاسبه کنیم، 35 درصد حقوق یک کارگر سهم مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت ها و 23.6 درصد به خوراکی ها و آشامیدنی ها است و این مسئله به معنی این است که عمده حقوق کارگران صرف هزینه مسکن و خوراک می شود.
با فرض اینکه هزینه ماهانه یک خانوار 4 نفره در سال جاری هم همان 2 میلیون و 900 هزار تومان سال گذشته باشد، هزینه اجاره مسکن و انرژی های مصرفی در مسکن در هر ماه بیش از یک میلیون تومان می شود که از حداقل دریافتی بخش زیادی از کارگران بیشتر است و البته بخش عمده این هزینه مربوط به هزینه اجاره و رهن مسکن است. در حال حاضر در شهر تهران به ندرت مسکن با اجاره زیر 500 هزار تومان یافت می شود، با فرض اینکه بخشی از اجاره به صورت رهن پرداخت شود.
همچنین هزینه خوراک و پوشاک یک خانوار کارگری 4 نفره در شهر تهران با معیارهای بانک مرکزی در هر ماه حدود 700 هزار تومان می شود که 70 درصد حقوق دریافتی بخش عمده کارگران است.
حال با فرض اینکه هزینه مسکن، سوخت و خوراک و پوشاک یک خانواری کارگری که حداقل دریافتی اش به زور به یک میلیون تومان می رسد، از یک میلیون و 700 هزار تومان فراتر رفته است، مسئولان پاسخ دهند که کارگران مابقی هزینه های حمل و نقل، بهداشت و درمان، پوشاک، لوازم منزل، تحصیل، تفریح و ده‌ها هزینه دیگر را از کجا تامین کنند؟