سرویس بین‌الملل فردا؛ مهدی خلسه: عصر دیروز بود که مارین لوپن رهبر حزب جبهه ملی فرانسه و کاندیدای جناح راست افراطی در انتخابات آینده ریاست جمهوری فرانسه در سال 2017، اعلام کرد: «الحاق کریمه به روسیه غیرقانونی نیست.»
شاید این اظهار نظر خیلی عجیب به نظر نیاید. زیرا در جریان انقلاب (به قول غربی‌ها) یا کودتای (به قول روس‌ها) دو سال قبل اوکراین، پس از نفوذ نظامی روسیه و تسلط در منطقه کریمه به خاطر انتقام‌گیری از تیموشنکو و سایر غرب‌گرایان اوکراینی، نتیجه همه‌پرسی از ساکنان این منطقه، حاکی از این بود که 96 درصد از بینِ 81 درصدِ شرکت کنندگان در این همه پرسی، به الحاق کریمه به روسیه رای داده‌اند و روس‌ها مطلقاً عملی بر خلاف خواست و اراده اکثریت قابل توجه ساکنان کریمه، مرتکب نشده‌اند.
اما عجیب بودن این اظهار نظر آنجایی خودش را نشان می‌دهد که وقتی رهبر یک حزب اروپایی، در بین تمام سیاستمداران اروپایی که ظاهراً بنا به اراده مجمع اصلی اتحادیه اروپا، باید علیه روسیه و درصدد تحریم این کشور سخن برانند، از تصمیم خود درباره حمایت از اقدام نظامی روس‌ها و برقراری ارتباط صمیمانه با این کشور بزرگ، بعد از پیروزی در انتخابات فرانسه خبر می‌دهد.
البته حمایت از روس‌ها، برای خانم لوپن بی‌هزینه نبوده است. حزب جبهه ملی مدتی است که به خاطر اتحاد بانک‌های بزرگ فرانسوی علیه لوپن، از دادن وام برای اداره کمپین انتخاباتی لوپن به حزب جبهه ملی خودداری می‌کنند و او و سایر رهبران جبهه ملی فرانسه، برای اداره کمپینی که از حمایت بیش از یک چهارم رای دهندگان فرانسوی برخوردار است، به زحمت افتاده‌اند.
دلیل این اتحاد در بین بانک‌های فرانسه، علاوه بر طمع دستیابی بر امتیازات و مطامع سیاسی بعد از پیروزی رقیبان لوپن در انتخابات، به کینه گرفتن آنان از اقدام لوپن در قرض گرفتن مبلغی در حدود 9 میلیون یورو، از یک منبع مالی روس، در سال 2014، برمی‌گردد.
رهبر جریان راست افراطی فرانسه، ترسی از بیان دیدگاه‌های خود ندارد. او بعد از پیروزی ترامپ، در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعلام کرد که انتخاب من به عنوان رئیس جمهور آینده فرانسه، یک مثلث از رهبران جهانی را شکل خواهد داد که برای صلح جهانی مفید تر خواهد بود. مثلث لوپن، متشکل از پوتین در سوریه، ترامپ در آمریکا و خودش در فرانسه است و منظورش از صلح، هماهنگی و اتخاذ مواضع همسو با روسیه درباره بحران سوریه.
بی‌شک از این مثلث، کسی بیشتر از پوتین خوشحال نخواهد شد. پوتین اینک توان خود را در نفوذ همه جانبه، در میان سیاستمداران اروپایی و آمریکایی به رخ تمام مخالفانش کشیده است. پوتین به جای ترس از تحریم‌های اتحادیه اروپا، برای پیروزی سیاستمدارانی که خواهان از بین رفتن این اتحادیه می‌شوند، رو به اقدام امنیتی و حتی کمک مالی آورد. شاید او در فرانسه، در صورت اتحاد جناح راست میانه رو (به نمایندگی فرانسوا فیون) و چپ‌ها به نتیجه دلخواه نرسد ولی بی‌شک، بلند شدن صدای سیاستمدار ملی‌گرای فرانسوی، علیه جهانی‌شدن و لیبرالیسم افراطی (امپریالیسم)، حتی در دوران تبلیغات انتخاباتی، باز هم به سنگین شدن وزن روس‌ها در معادلات جهانی اضافه خواهد کرد.