عطیه رضایی روانشناس بالینی در گفت و گو با خبرنگار جوان؛ اظهار داشت: در دوران کودکی بروز خشونت در کودکان طبیعی است و دعوای بین خواهر و برادر ها و همسالان عموما غیر عادی شناخته نمی شود.

 

وی بیان کرد: دعواهای کودکانه  فرصتی است که کودکان با نظارت و کمک والدین نحوه مدیریت مشکلات را فراگیرند تا درآینده برای ورود به مهدکودک یا اجتماع های بزرگتر شود بدانند انجام رفتار صحیح را تمرین کنند و فرصتی است پدر ومادر ها مدیریت اختلافات را به فرزندان بیاموزند.

 

رضایی تصریح کرد: گاهی خشونت کودکان خیلی شدید می شود و میزان شدت مانند میزان خشم در بزرگسالان است یا شدت و دفعات تکرار آن در طول روز غیر عادی است که می تواند با  پرت کردن وسایل یا آسیب بدنی به افراد همراه شود.

 

این روانشناس بالینی اشاره کرد: ما باید دعوای طبیعی کودکان را از خشونت غیر طبیعی متمایز کنیم و زمانی که رفتار کودک جنبه آزار دهنده و خصوصا حالت فیزیکی پیدا می کند این به معنای پرخاشگری کودک است.

 

وی گفت: بیشتر کودکان خشونت و رفتارهای خشن را الگو می گیرند و این الگو معمولا والدین هستند. در خانواده های که تنش وجود دارد کودک این رفتارها را می آموزد و تکرار می کند، بیشترین دلیل خشونت کودکان زندگی در شرایط محیطی تنش زا است و درکنار آن استفاده از بازی های کامپیوتری و مشاهده برنامه های خشن می تواند در ایجاد رفتارهای غیر عادی کودک  موثر باشد.

 

رضایی عنوان کرد: مدیریت دعوای کودکانه مهم است و پدرومادر در دعواهای ملایم کودکانه باید علت اصلی بروز دعوا را پیدا کنند و با کودکان بنشینند صحبت کنند و مهارت همدلی کردن را به کودکان خود بیاموزند و به فرزند خود را توجیه کنند که خواهر یا برادر وی به دلیل رفتار او چه حسی پیدا می کند.

 

این روانشناس بالینی افزود: اما در دعواهای خشن کودکانه باید با کودک رفتار شدید تری صورت پذیرد، ابتدا باید ببینند رفتار خشن ریشه یابی شود و در این حالت تنبیه به معنای محرومیت کودک از یک چیز خوشایند کودک در صورت بروز رفتار خشن از وی موثر است.

 

وی تصریح کرد: ما برای شکل دادن یک رفتار معمولا سعی می کنم به فرزندان هدیه دهیم اما در رفتارهای پرخاشگرانه کودک را باید از یک چیز خوشایند وی محروم کرد. و باید به وی توضیح داده شود که به چه دلیل محروم شده است. 

 

رضایی بیان کرد: والدین در زمان بروز رفتار خشونت آمیز کودک هرگز شخصیت وی را نباید زیر سوال ببرند و با برچسب صفت های مانند خشن، عصبی و پرخاشگر تمام شخصیت کودک را زیر سوال ببرند، آنها باید فقط رفتار خشونت آمیز کودک را زیر سوال قرار دهند، در غیر اینصورت جایی برای اصلاح رفتار کودک باقی نمی ماند.

 

این روانشناس بالینی اظهار داشت: والدین باید پیامدهای رفتار خشونت آمیز کودک را به وی توضیح دهند و مثلا به او بگویند که  تو با رفتار خشن دوست هایت را از دست می دهی و ممکن است در آینده فرد تنهایی شوی و نتوانی با دیگران تعامل داشته باشی و نمی توانی دوست پیدا کنی. اینکه این رفتار چه مشکلاتی برای خودش به وجود می آورد.

 

وی یادآور شد: پدرومادر در صورت بروز در کنار کنترل رفتار خود، علت عصبانیت خود را بیان کنند و برای فرزند خود جا بیاندازند که عصبانیت در افراد امری طبیعی است و مهم این است که چگونه بتوانیم هیجان های خود را کنترل کنیم. زیرا نمی توان از بروز عصباینت در جامعه امروز پیشگیری کرد اما باید به فرزند خود آموزش دهند که در صورت بروز این حالت سعی بر حفظ آرامش داشته،  دلیل رفتار خود را بشناسند و کمی از محیطی که منجر به ایجاد عصبانیت شده فاصله بگیرند.