سعد حریری در اظهاراتی تلویزیونی ضمن تشکر از همه کسانی که در تشکیل دولت جدید با او همکاری کردند، به‌ویژه میشل عون، اظهار كرد، دولت جدیدی که تشکیل شده براساس وعده‌ای است که پس از واگذاری مأموریت تشکیل کابینه به او واگذار شد.
به گفته او، «این دولت بلافاصله مأموریت خود را برای حل آن دسته از مشکلاتی که عمر چندماهه دارند، همچون مشکل زباله‌ها، برق و آب که حل‌شدني هستند، آغاز خواهد کرد». همچنین او ابراز امیداوری کرد که «در حوزه سیاست، اولین مأموریت دولت تلاش برای توافق با پارلمان بر سر قانون جدید انتخابات در کشور باشد. تا به خواست خدا شاهد برگزاری انتخابات پارلمانی در موعد مقرر، یعنی در نیمه‌های سال آینده میلادی باشیم. با این تعریف می‌توان نام این دولت را دولت انتخابات نیز نهاد». نخست‌وزیر لبنان ادامه داد: «دولت جدید همچنین برقراری امنیت را که امروز و با وجود شعله‌وربودن زبانه‌های آتش در منطقه، همچنان در لبنان دیده می‌شود، در رأس اولویت خود قرار خواهد داد؛ دورکردن کابینه از پیامدهای منفی بحران سوریه و تلاش برای تحمیل مسئولیت کامل سازمان ملل در حمایت از لبنان در برابر بار سنگین آوارگان، از اولویت‌های دیگر ماست».
یک زن در کابینه حریری
کابینه جدید حریری ترکیبی متوازن و فراگیر دارد. به این معنا که تقریبا از همه احزاب و گروه‌های لبنانی در آن حضور دارند و پست‌های کلیدی و غیرکلیدی نیز طوری تقسیم شده است که همه از آن راضی باشند. در این کابینه حزب «المستقبل» به رهبری حریری هشت وزیر و حزب‌الله دو وزیر دارد. اما این ظاهر امر که نوعی عدم توازن را به ذهن متبادر می‌کند، نباید فریبنده باشد؛ زیرا حریری تا آنجا که توانسته کل کابینه‌اش را به سه قسمت مساوی تقسیم کرده است. دراین‌میان یک قسمت سهم خالص جریان ١٤ مارس است که فقط حزب المستقبل در آن هشت وزیر دارد. اما درمقابل، سایر جریان‌ها دوسوم کابینه را به خود اختصاص داده‌اند؛ به این معنا که حزب‌الله (دو وزیر)، جنبش «امل» (سه وزیر)، جریان «ملی آزاد» به رهبری میشل عون و متحد حزب‌الله (پنج وزیر)، جریان «المرده» به رهبری «سلیمان فرنجیه» و باز متحد مردد حزب‌الله (یک وزیر) و سهم ریاست‌جمهوری یعنی عون که باز متحد حزب‌الله به شمار می‌رود، دو وزیر است.
بقیه اعضای کابینه نیز بین سایر جریان‌ها توزیع شده است؛ براي مثال «نیروهای لبنانی» به رهبری «سمیر جعجع» -متحد سابق حریری که از او جدا شد- سه وزیر و «سوسیالیست‌های پیشرو» - به رهبری «ولید جنبلاط» که او نیز از ائتلاف حریری کنار کشید- دو وزیر در کابینه دارند. همچنین در این کابینه فقط یک زن (آن‌هم محجبه) وجود دارد و طنز کار اینکه وزارت زنان به یک مرد از حزب المستقبل سپرده شده است.
همچنین برای نخستین‌بار در این کابینه هشت مشاور وزیر معرفی شده است. به بیانی دیگر، در کابینه فعلی هرچند جریان المستقبل هشت وزیر دارد، اما بقیه پست‌ها بین سایر گروه‌ها تقسیم شده است؛ گروه‌هایی که یا متحد جریان حزب‌الله هستند یا شامل کسانی می‌شوند که در گذشته‌های دور و نزدیک متحد حریری بوده و سپس از او جدا شده‌اند. این کابینه در شرایطی تشکیل می‌شود که جریان حریری در ضعیف‌ترین حالت قرار داشت و حتی به اعتقاد کارشناسان، داشت از عرصه سیاسی لبنان حذف می‌شد، چراکه تا حدودی پشتیبانی عربستان سعودی را هم از دست داده بود. با این حال، تشکیل کابینه جدید خواهد توانست به سعد حریری جایگاه تازه‌ای بخشیده و یک بار دیگر او را به بازیگری مهم در لبنان تبدیل کند.
نتیجه یک انتخاب ناگزیر
همچنین تشکیل کابینه جدید بعد از آن صورت می‌گیرد که تقریبا همه سیاست‌مداران لبنانی به بن‌بست رسیده بودند و هر جریانی برای جلوگیری از ازهم‌گسیختگی سعی داشت مستمسکی پیدا کند. به تعبیر دیگر، بن‌بست دوساله سیاسی در لبنان و انباشته‌شدن مشکلات این کشور بازیگران سیاسی (اعم از جریان ١٤ یا ٨ مارس) را به یک انتخاب ناگزیر رساند تا هرطور شده چاره‌ای بیندیشند. ازاین‌رو، هر جریانی حاضر شد صرفا برای بقای خود بخشی از امتیازاتش را به دیگری واگذار کند. به‌این‌ترتیب که ابتدا سمیر جعجع مدل «عون- حریری» را مطرح کرد و سپس «سیدحسن نصرالله»، دبیرکل حزب‌الله لبنان، در سخنانی آن را تأیید کرد و درنهایت این فرمول با سکوت و دخالت‌نكردن متحدان خارجی به اجرا گذاشته شد. اکنون قطار سیاست در لبنان یک بار دیگر به جریان افتاده است. حال اگر سیاست‌مداران لبنانی بتوانند به‌زودی انتخابات پارلمانی را برگزار کنند، نهادهای دولتی در این کشور نفس تازه‌ای خواهند کشید.