جوان و تاریخ: میرزاده عشقی، فارغ التحصیل مدرسه سلطانی و دارالفنون استامبول که در رشته علوم اجتماعی و فلسفه صاحب نظر بود، پیش از قتل ناجوانمردانه اش، یک بار در کابینه وثوق الدوله، در اداره نظمیه تهران توقیف گردیده بود و پس از آزادی، در معیت صمصام السلطنه بختیاری به اصفهان سفر کرده بود و تا مدتی در آن جا اقامت داشت.
عشقی شاعری بود توانا و برای اولین بار در تاریخ ادبیات ایران، شیوه تازه ای را در شعر ارایه داد و عروض ادبیات ما را با سبک اروپایی به هم آمیخت. عشقی دو پرده نمایش به صورت اوپرا زیر عنوان رستاخیز پادشاهان ایران را با اشعاری بسیار دلنشین و موثر توام با نواهای موسیقی شرقی و غربی و از تاریکی به روشنایی را با نظم و نثر و همراه با نت های بسیار پسندیده و به سبکی تازه که به مذاق اجتماع آن روز ایران بسیار دلنشین بود، به معرض نمایش درآورد. دوره های اول و دوم روزنامه قرن بیستم را عشقی از تاریخ 27 شعبان 1339 قمری و اولین شماره دوره سوم قرن بیستم را هفتم تیر ماه 1303 شمسی منتشر کرد که مندرجات این شماره اخیر تحت عنوان های جمهوری سوار، نوحه جمهوری و آرم جمهوری مورد پسند دیکتاتور ایران قرار نگرفت و همین مقاله ها موجب مرگ او شد.