گیاه دارویی گلرنگ از خانواده compositae و نام‌های محلی زعفران کاذب، گل زردک و کاریزه، نیکو کننده رنگ رخسار است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه سیستان و بلوچستان، گلرنگ گیاهی یک ساله است که به صورت بوته‌ای استوار رشد می‌کند و برخی از محققان آفریقا و عده‌ای دیگر از آسیای صغیر و شرق هند را منشاء گلرنگ می‌دانند و اعتقاد دارند که این گیاه برای اولین بار در شرق هند اهلی گردیده است.

گلرنگ دارای ریشه‌ای مستقیم و مخروطی شکل است و ریشه آن به طول 25 تا 30 سانتی متر و دارای انشعاب‌های فراوانی است که به اعماق زمین فرورفته و رطوبت و مواد غذایی خاک را جذب می‌کنند.

ریشه این گیاه عمیق و منشعب و لایه خارجی آن سفید رنگ بوده و ساقه آن مستقیم و رنگ آن زرد و روشن است و بخش فوقانی آن منشعب و ارتفاع این گیاه در شرایط اقلیمی مختلف متفاوت بوده و بین 140 تا 170 سانتی متر می باشد.

برگ‌های گلرنگ کم و بیش بیضی شکل و فاقد برگ و دندانه بوده و به رنگ سفید روشن با طول 5 تا 10 سانتی متر می‌باشد و روی ساقه نسبت به یکدیگر به صورت متناوب قرار دارند و در بعضی از ارقام برگ‌ها خار دارند و در بعضی دیگر بدون خار هستند.

میوه این گیاه فندقه است و از نظر شکل ظاهری شباهت زیادی به دانه‌های کوچک آفتابگردان دارد و طول میوه آن 5 تا 8 میلی متر و رنگ آن سفید یا خاکستری است و وزن هزار دانه آن 35 تا 45 گرم است.

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان در رابطه با خواص این گیاه گفت: گیاه دارویی گلرنگ نیکو کننده رنگ رخسار بوده و از آب خیس کرده آن برای شست و شو و ضدعفونی استفاده می‌شود.

نبی یاری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه سیستان و بلوچستان افزود: گلرنگ دفع کننده نفخ دستگاه گوارش، محرک، معرق، مسهل، قاعده آور، ضد ورم و تومور است.

وی ادامه داد: این گیاه یرقان و فلج را درمان می‌کند و صدا را باز می‌کند.

وی بیان کرد: تخم گیاه دارویی گلرنگ بادها و نفخ شکم را رفع می‌کند و برای کاهش تب بلغمی بسیار مفید است و سنیه را پاک می‌کند.

وی در رابطه با روش تکثیر این گیاه گفت: تکثیر این گیاه به وسیله بذر صورت می‌گیرد و زمان کشت آن به شرایط محل رویش بستگی دارد.

یاری افزود: گلرنگ در مناطق گرمسیر به عنوان پاییزه گلرنگ مهر و آبان ماه و برای کشت بهاره آن اوایل اردیبهشت می‌باشد و فاصله ردیف‌های کاشت آن بین 40 تا 50 سانتی‌متر و فاصله دو بوته روی ردیف کاشت، نیز متفاوت بوده و به بافت خاک بستگی دارد.

وی در رابطه با مناطق پراکنش این گیاه گفت: این گیاه بومی مشرق زمین بوده و از نواحی عربستان برخواسته و پس از آن به سایر مناطق دنیا منتشر شده است و امروزه در اغلب کشورها کاشته می‌شود.

وی تاکید کرد: در کشور ایران نیز در خراسان، تفرش، تبریز و برخی مناطق دیگر می‌روید.