رئیس‌جمهور فرانسه که پس از ناتوانی حزبش در کسب اکثریت قاطع پارلمان، با چالش تعیین نخست‌وزیر جدید مواجه شده، از هیاهوی المپیک پاریس استفاده کرد تا تصمیم خود را به تعویق بیندازد، اما حالا با اتمام المپیک، فرصت او هم رو به اتمام است.
به گزارش ایسنا، با اتمام بازی‌های المپیک پاریس، «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه به پایان دوره‌ای نزدیک می‌شود که آن را «آتش‌بس المپیکی» نامیده بود، دوره‌ای که در آن فعالیت‌های سیاسی داخلی خود را متوقف کرد تا از ایجاد تنش در خلال بازی‌های المپیک جلوگیری کند.
به گزارش روزنامه تلگراف، در ماه میلادی گذشته، ماکرون اعلام کرد به‌صورت موقت از فعالیت‌های سیاسی فاصله می‌گیرد تا آشفتگی‌های ناشی از انتخابات زودهنگام در ماه ژوئیه، بازی‌های المپیک را تحت تأثیر قرار ندهد. او در این مدت بین پاریس و قلعه «برگانسون» در رفت‌وآمد بوده است، قلعه‌ای واقع در یک جزیره که از سال ۱۹۶۸ به یکی از اقامتگاه‌های رسمی رؤسای جمهور فرانسه بدل شده است.
منتقدان ماکرون از استراحت او در قلعه برگانسون انتقاد کرده‌اند، اما تیم ماکرون اصرار دارد که او همچنان فعالانه درگیر مسائل است و توجه خود را بین المپیک و امور جهانی تقسیم کرده است. نشریه «پاریس مچ» گزارش داد که او صبح‌ها پس از تمرین بوکس، با تیم امنیتی‌اش به دویدن می‌پردازد و سپس درگیر بحث‌های سیاست خارجه شده و به دنبال یک نخست‌وزیر جدید می‌گردد.
پس از آنکه راست افراطی فرانسه با رهبری «مارین لوپن» در انتخابات پارلمان اروپا حزب حاکم این کشور را شکست داد، ماکرون تصمیم به یک قمار پرخطر گرفت و پارلمان را منحل کرد، با این امید که در انتخابات دوباره اکثریت را به دست آورده و اعتبار حزب خود را احیا کند.
در این انتخابات، ائتلاف احزاب چپ فرانسه بیشترین کرسی‌ها (۱۹۳) را به دست آورد و پس از آن ائتلاف ماکرون با ۱۶۶ کرسی و «اجتماع ملی» مارین لوپن با ۱۴۲ کرسی در جایگاه دوم و سوم قرار گرفتند. بااین‌حال، هیچ‌یک از این احزاب و ائتلاف‌ها به اکثریت مطلق نرسیدند و امید چندانی به تشکیل دولتی که از این پارلمان چندپاره رای اعتماد بگیرد، وجود ندارد.
در نظامی حاکمیت فرانسه که یک نظام «نیمه‌ریاستی» است، رئیس‌جمهور باید فردی را به‌عنوان نخست‌وزیر کشور منصوب کند و این شخص مأمور تشکیل دولت خواهد بود. گرچه بر اساس قانون اساسی فرانسه رئیس‌جمهور می‌تواند هر چهره‌ای که می‌خواهد را به عنوان نخست‌وزیر انتخاب کند، اما ازآنجاکه پارلمان می‌تواند به نخست‌وزیر رأی عدم اعتماد داده و دولت را منحل کند، رئیس‌جمهور باید چهره‌ای را مامور تشکیل دولت کند که مورد تأیید اکثریت پارلمان باشد.
ازاین‌رو، ماکرون سعی دارد چهره‌ای را به‌عنوان نخست‌وزیر انتخاب کند که نه از حزب میانه‌روی «رنسانس» باشد که حزب متبوع ماکرون است، و نه از ائتلاف چپ‌گرای «جبهه مردمی جدید» که به شکل غیرمنتظره‌ای در انتخابات اخیر فرانسه بیشترین کرسی‌ها را کسب کرد. بر اساس گزارش‌ها، ماکرون به دنبال چهره‌ای است که در سال‌های آخر حیات سیاسی‌اش بوده و جاه‌طلبی سیاسی نداشته باشد.
از سوی دیگر، گرچه رئیس‌جمهور فرانسه فرماندهی کل قوا و همچنین مسائل کلیدی مانند امنیت ملی و سیاست خارجه را برعهده دارد، اما تقریباً تمامی امور روزمره مردم توسط دولتی اداره می‌شود که نخست‌وزیر تشکیل داده است. تحلیل‌گران سیاسی می‌گویند که اگر هیچ حزبی در ماه‌های آینده موفق به تشکیل یک ائتلاف حکومتی پایدار نشود، ماکرون ممکن است مجبور شود پارلمان را در ژوئن سال آینده منحل کرده و انتخابات پارلمانی جدیدی برگزار کند. روزنامه فرانسوی «فیگارو» گزارش داده که اگر ماکرون نتواند این بن‌بست سیاسی را حل کند، ممکن است شخصاً ناچار به استعفا شود.