رزهای بدون خار که از نظر ژنتیکی دستکاری شده‌اند، راه را برای پرورش دادن محصولات بهتر هموار می‌کنند.
به گزارش ایسنا، همه گل رز را دوست دارند اما اگر گل‌ها خارهای تیز نداشتند، احتمالا آنها را بیشتر دوست خواهیم داشت.
به نقل از نیواطلس، دانشمندان راهی را برای پرورش گل رُز بدون خار پیدا کرده‌اند که می‌تواند به برداشت آسانتر گل‌ها کمک کند.
درست است که در حال حاضر برخی از انواع گل رُز به طور طبیعی بدون خار هستند اما این موضوع درباره بیشتر آنها صدق نمی‌کند. علاوه بر این، گیاهان زراعی مانند تمشک و بادمجان و برخی از انواع گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی و برنج نیز دارای خار هستند و این امر، برداشت میوه آنها را پرزحمت و زمان‌بر می‌کند.
با در نظر گرفتن این مشکل، دانشمندان «آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر»(CSHL) در آمریکا و «دانشگاه فنی والنسیا»(UPV) در اسپانیا پژوهش خود را با بررسی بادمجان آغاز کردند. این گروه پژوهشی به سرپرستی پروفسور «زاخاری لیپمن»(Zachary Lippman) و «جیمز ساترلی»(James Satterlee) از آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر کشف کردند که بروز جهش‌های خاصی در ژن موسوم به «LOG» باعث می‌شود گیاهان از تولید خار جلوگیری کنند.
ژن LOG پیشتر به خاطر تسهیل تولید برخی از هورمون‌های گیاهی شناخته شده بود. دانشمندان برای پی بردن به پاسخ این پرسش که آیا ژن LOG ممکن است مسئول تولید خار در گیاهان دیگر نیز باشد، با همکاران خود در کشورهایی مانند فرانسه، کانادا، آلمان و انگلستان تماس گرفتند.
دانشمندان پس از بررسی نتیجه پژوهش‌های پیشین و انجام دادن پژوهش جدید دریافتند که LOG با رشد خار در حدود ۲۰ گونه گیاه مرتبط است. ظاهرا این یک مورد تکامل همگرا بود زیرا همه گیاهان با یکدیگر مرتبط نبودند و برخی از آنها با میلیون‌ها سال فاصله از گونه‌های دیگر تکامل یافتند.
یکی از دانشمندان «موسسه ملی تحقیقات زراعی»(INRAE) در فرانسه با استفاده از روش ویرایش ژن کریسپر برای خاموش کردن ژن LOG توانست رشد خار را در گل رز به صورت قابل توجهی کاهش دهد. در همین حال، پژوهشگران «دانشگاه کرنل»(Cornell University) در آمریکا، خارهای یک گیاه میوه‌دار استرالیایی را موسوم به «سولانوم سنترال»(Solanum centrale) یا «کشمش صحرا» از بین بردند.
علاوه بر این، به نظر نمی‌رسد که خاموش کردن این ژن هیچ اثر مخربی روی گیاهان داشته باشد. پروفسور «جیمی پروهنس»(Jaime Prohens) استاد دانشگاه فنی والنسیا گفت: از بین بردن خارها، برداشت محصولات را تسهیل می‌کند، خطر آسیب رسیدن به کارگران را کاهش می‌دهد و خسارات ناشی از خارها را پس از برداشت پایین می‌آورد. علاوه بر این، به دست آوردن گل‌های بدون خار می‌تواند به پذیرش و مصرف بیشتر توسط مصرف‌کنندگان بیانجامد.
این پژوهش در مجله «Science» به چاپ رسید.