نفرت عمومی شکل گرفته در غرب علیه رژیم اشغالگر قدس جنبه‌ای روبنایی و مقطعی ندارد و معطوف به مناسبات زیربنایی و اتصالات راهبردی و ماهوی واشنگتن و تل آویو با یکدیگر است که حضور یافتن یا نیافتن نامزدهای دموکرات و جمهوری خواه کمترین تأثیری در شکل گیری معادله جدید نخواهد داشت.
به گزارش ایسنا، متن پیش رو یادداشت اختصاصی حنیف غفاری، کارشناس مسائل بین‌الملل در پایگاه خبری تحلیل «راهبرد معاصر» است که می‌توانید در ادامه بخوانید: کامالا هریس، نامزد احتمالی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تلاش کرد در چرخشی ظاهری و نمایشی خود را به چهره ای مخالف بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و جنگ غزه تبدیل کند. مواجهه سرد هریس با نتانیاهو و سخنانش در تقبیح شکل اقدام و عملیات رژیم کودک کش صهیونیستی در نوار غزه، مصداق نوعی آدرس غلط به افکار عمومی دنیا، به ویژه منطقه غرب آسیا به شمار می رود.
هر دو حزب سنتی آمریکا، در ایجاد، استمرار و افزایش جنایت های رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه نقش حامی را ایفا کرده اند
در این زمینه دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است توجه شود:
نخست، اینکه حجم و میزان حمایت تسلیحاتی آمریکا از عملیات وقیحانه و غیرانسانی نسل کشی در غزه و ارسال بمب های ۲ هزار پوندی و ۵۰۰ پوندی برای بمباران مناطق غیرنظامی در رفح و خان یونس به وضوح نشان می دهد دولت مستقر در واشنگتن نه تنها عزمی برای توقف جنایت های صهیونیست ها در غزه ندارد، بلکه در نسل کشی دهشتناک با تل آویو هم پیمان است.
در چنین شرایطی ابراز مخالفت ظاهری دموکرات ها با افزایش جنایت های رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه، چیزی جز نمایشی وقیحانه و دروغین نیست. بازی مطلق پنتاگون و سنتکام در زمین صهیونیست ها (در ماه های سپری شده از جنگ غزه) چنین گزاره ای را اثبات می کند. به دنبال آن، شکل گیری دوگانه دموکرات-جمهوری خواه در قبال جنگ غزه معنا و مصداقی ندارد.
هر دو حزب سنتی آمریکا، در ایجاد، استمرار و افزایش جنایت های رژیم اشغالگر قدس در نوار غزه نقش حامی را ایفا کرده اند. بنابراین حضور نیافتن برخی نمایندگان و سناتورهای حزب دموکرات در سخنرانی نتانیاهو در کنگره را نباید مصداق تفاوت خط مشی فیل ها و الاغ ها در قبال جنایت های ددمنشانه رژیم صهیونیستی قلمداد کرد.
دوم، اینکه خشم فراگیری فارغ از لایه های قدرت سیاسی میان شهروندان آمریکایی در مخالفت با موجودیت و ماهیت رژیم اشغالگر قدس شکل گرفته است. تصور می شود این مخالفت صرفاً محدود به جنگ غزه و نوع مواجهه صهیونیست ها با کودکان فلسطینی است، اما چنین تصوری درست نیست. نوع اعتراضات دانشگاهی و خیابانی در آمریکا و شعارهایی که سر داده می شود، بیانگر عمق نفرت بی سابقه ای است که علیه رژیم صهیونیستی در ایالت های گوناگون آمریکا شکل گرفته و قرار نیست با پایان جنگ غزه فروکش کند.
به عبارتی گویاتر، نفرت عمومی شکل گرفته در غرب علیه رژیم اشغالگر قدس جنبه ای روبنایی و مقطعی ندارد و معطوف به مناسبات زیربنایی و اتصالات راهبردی و ماهوی واشنگتن و تل آویو با یکدیگر است. محصول این اعتراضات عمیق و گسترده، ایجاد و افزایش شکاف میان شهروندان و دولتمردان آمریکایی است؛ تا جایی که برای نخستین بار در تاریخ اشغال فلسطین، بیش از ۳ هزار دانشجوی آمریکایی حاضر هستند در قبال دفاع از ملت مظلوم فلسطین هزینه بازداشت به وسیله پلیس فدرال و محرومیت از تحصیل را بدهند.
این همان تحول عمیقی است که درک آن، نقش بسزایی در آینده نگاری تحولات آمریکا و رژیم اشغالگر قدس خواهد داشت. حضور یافتن یا نیافتن دونالد ترامپ و هریس کمترین تأثیری در شکل گیری معادله جدید نخواهد داشت.