در ادامه مراسم خاکسپاری هما روستا، رخشان بنیاعتماد که با صدایی بغض آلود سخن میگفت، با تسلیتگویی به مناسبت درگذشت این هنرمند افزود: برای حرف زدن از "هما" نیازی به نوشته نیست اما چون حالم خوش نیست و نمیخواهم سخنان پرتی بگویم متنی را برای او میخوانم.
او در بخشی از نوشتار خود آورده بود: گفتن از هما بر صحنه تئاتر وسینما نیاز به بازگویی ندارد. رابطه دوستی ما دیدارهای گاه به گاه و گاه طولانی مدت بود. دیدارهایی نه در مهمانی و گشتوگذارهای مفرح بلکه درناکجاآبادهای درد و نیاز بود.
وی با اشاره به حضور موثر هما روستا در فعالیتهای اجتماعی و انسان دوستانه اضافه کرد: شک ندارم این وجه از شخصیت او برای بعضی ناشناخته است. هما همان اندازه که روی صحنه میدرخشید، از خودنمایی در فعالیتهای انسان دوستانه دور بود. در طول این سالها هر جا به حضورش نیاز پیدا کردم به سرعت میآمد و همیشه مصداق جمله از من به یک اشاره از او به سر دویدن بود.
رخشان بنیاعتماد خاطرنشان کرد: "هما" هر جا دختران رانده شده از خانه یا کودکان بیمار نیاز به کمک داشتند حاضر بود. برای نجات زنان بیپناه از اعدام، حضور چشمگیری داشت. دیدارهای ما از جنس روان و پاک، زنی بود که هرجا لازم بود، حضور داشت. بیآنکه منتظر دوربین خبرسازانی باشد که بخواهند،تفقد بانوی نیکو کار را در بوق و کرنا کنند.