به گزارش گروه حمل و نقل عمومی و شهری شهرداری نیوز،مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با اشاره به هزینه‌هایی که آزادسازی قیمت حامل‌های انرژی به بخش اتوبوسرانی تحمیل می‌کند، گفت: برآوردها نشان می‌دهد آزادسازی قیمت بنزین در یک ماه 3 میلیارد و 24 میلیون تومان هزینه بر ناوگان اتوبوسرانی پایتخت تحمیل کرده است .

پیمان سنندجی با بیان این مطلب افزود: بررسی‌هایی انجام شده نشان می‌دهد که با اجرای طرح آزادسازی قیمت حامل‌های انرژی ناوگان اتوبوسرانی با افزایش 5 درصدی قیمت تمام شده در بخش‌های مختلف روبه‌رو بوده است.

وی با بیان اینکه با افزایش نرخ سوخت قیمت بسیاری از خدمات در این بخش نیز افزایش پیدا می‌کند، ادامه داد: به عنوان مثال در بخش جابه‌جایی مسافر به ازای هر سفر 240 ریال با افزایش هزینه روبه‌رو هستیم که با توجه به حجم بالای جابه‌جایی مسافر در تهران این میزان افزایش قیمت رقم قابل توجهی می شود که به مدیریت شهری و شهروندان تحمیل خواهد شد.

مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با بیان اینکه  تاثیرات افزایش قیمت سوخت در بخش‌های دیگر مانند لوازم یدکی، تعمیرات و... نیز ایجاد شده است، بیان کرد: اجرای طرح آزادسازی قیمت بنزین بسیار ناگهانی و بدون اطلاع قبلی در کشور انجام شد و به همین دلیل شهرداری‌ها نتوانستند برنامه‌ریزی‌های لازم را در این زمینه انجام دهند. به ویژه اینکه زمانی طرح آزادسازی توسط دولت اجرایی شد که شورای شهر میزان افزایش کرایه حمل‌و‌نقل عمومی را در سال جاری مصوب کرده بود.

وی  با تاکید بر اینکه روزانه 4 میلیون و 200 هزار نفر توسط ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران جابه‌جا می‌شوند، یادآور شد: با توجه به این حجم جابه جایی روزانه 100 میلیون و 800 هزار تومان هزینه اضافه به مردم و مدیریت شهری تحمیل می‌شود که این افزایش قیمت در یک ماه به 3 میلیارد و 24 میلیون تومان و در یک سال به 36 میلیارد و 288 میلیون تومان می رسد.

پیمان سنندجی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به اجرای مدل جدید خصوصی‌سازی و ترغیب سرمایه‌گذاران به نوسازی ناوگان اتوبوسرانی به خبرنگار شهرنوشت گفت: یکی از اهداف مدل جدید خصوصی‌سازی در ناوگان اتوبوسرانی ترغیب بخش خصوصی به خرید اتوبوس‌های جدید است. در گذشته شیوه واگذاری مدیریت خطوط به این صورت بود که سازمان با یک شرکت قرارداد همکاری منعقد می‌کرد و اداره 5 خط را به این شرکت واگذار می‌کرد اما در مدل جدید به این شیوه عمل نمی شود.

وی با بیان اینکه یک شرکت خصوصی برای تک تک خطوطی که مدیریت می‌کند باید قرارداد جداگانه‌ای با شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران منعقد کند، ادامه داد: مزیت این روش در این است که  اگر این شرکت خصوصی در یکی از قراردادهایش دچار مشکل شود،  فقط آن یک قرارداد فسخ می‌شود و ما بقی قراردادها همچنان اجرایی می‌شود.

مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران با تاکید بر اینکه در مدل جدید خصوصی سازی رشد رانت‌های احتمالی در اتوبوسرانی متوقف شده است، بیان کرد: به عنوان مثال گاهی اوقات عنوان می‌شد که برخی از خطوط پرمسافر تنها به شرکت‌های خاصی واگذار می‌شد که در شیوه جدید خصوصی‌سازی دیگر خط خوب و بد مفهومی ندارد. در این شیوه خطوط یک دست می‌شود چرا که براساس پیماش، یارانه‌ها و هزینه کرایه ها پرداخت می‌شود.

پیمان سنندجی همچنین با اشاره به اینکه در شیوه جدید خصوصی سازی مالکیت اتوبوس‌ها از شخص به شرکت منتقل خواهد شد، یادآور شد: یکی از شرایط مدل خصوصی سازی جدید این است که مالکیت اتوبوس‌ها برعهده  شرکت باشد. یکی از مشکلاتی که ما در گذشته داشتیم این بود که برخی از رانندگان مالکیت اتوبوس‌ها را داشتند.  زمانی که مالکیت یک اتوبوس به راننده داده می‌شود ریسک سرمایه گذاری برعهده راننده است.

وی یادآور بیان کرد: اولین مشکل مدل قدیمی خصوصی سازی این بود که  تنها یک راننده روی اتوبوس کار می‌کرد. این کار بسیار خطرناکی است که یک راننده بیش از 8 ساعت روی یک اتوبوس کار کند، اما در مدل جدید باید یک اتوبوس دو راننده داشته باشد. زمانی به این نقطه ایده‌آل می‌رسیم که شرکت‌ها به عنوان سرمایه گذار خیالشان راحت باشد که سرمایه‌ شان برمی‌گردد.

به اعتقاد مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران زمانی که  دولت و مدیریت شهری  ریسک سرمایه گذاری در بخش حمل‌و‌نقل عمومی به ویژه اتوبوسرانی را از روی شانه‌های شخص بردارد، این مشکلات حل خواهد شد چراکه در مدل قدیم خصوصی‌سازی فرد نگران بود که سرمایه اش سوخت شود در نتیجه مجبور بود به ایمنی اتوبوس خود کمتر برسد.