ویتامین E خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. آنتی اکسیدان‌ها موادی هستند که از سلول‌ها در برابر اثرات رادیکال‌های آزاد حفاظت می‌کنند. رادیکال‌های آزاد، مولکول‌هایی هستند که زمانی تولید می‌شوند که بدن، مواد غذایی را به تکه‌های کوچک‌تر تقسیم می‌کند یا در معرض دود تنباکو یا اشعه‌ها قرار می‌گیرد. رادیکال‌های آزاد ممکن است در ابتلا به بیماری قلبی، سرطان و دیگر بیماری‌ها نقش داشته باشد.

 

غذاهای غنی از ویتامین ای: روغن کانولا، روغن زیتون، مارگارین، بادام و بادام زمینی سرشار از ویتامین ای هستند.

 

شما می‌توانید ویتامین E را از گوشت، لبنیات، سبزی‌های برگدار و غلات غنی شده بدست آورید. ویتامین E به صورت مکمل خوراکی و به شکل کپسول یا قطره موجود است.

 

کمبود ویتامین ای می‌تواند باعث درد عصب (نوروپاتی) شود.

 

مقدار مصرف ویتامین E برای بزرگسالان برابر ۱۵ میلی گرم در روز است.

 

 

ویتامین E برای سیستم عصبی مرکزی ضروری است ویتامین ای یکی از آنتی اکسیدان‌های اصلی برای بدن است و کمبود آن منجر به استرس اکسیداتیو می‌شود که می‌تواند منجر به ضعف عضلانی شود.

 

 

کمبود ویتامین ای می‌تواند باعث شود نورون‌های خاصی به نام نورون‌های پورکینژ تجزیه شوند و به توانایی آنها در انتقال سیگنال‌ها آسیب برساند.

 

آسیب به رشته‌های عصبی می‌تواند از انتقال صحیح سیگنال‌ها توسط اعصاب جلوگیری کند و می‌تواند نوروپاتی محیطی ایجاد کند.

 

کمبود ویتامین E می‌تواند گیرنده‌های نور در شبکیه و سایر سلول‌های چشم را ضعیف کند. این می‌تواند به مرور زمان منجر به از دست دادن بینایی شود.

 

 

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که کمبود ویتامین E می‌تواند سلول‌های ایمنی را مهار کند. افراد مسن‌تر ممکن است به ویژه در معرض خطر باشند.