سرانجام به سختی توانستیم اردشیر کاظمی را پیدا و با او گفت و گو کنیم. این بازیگر در این گپ خبری از اوقات فراغت این روزهایش سخن گفت و سال نو را به همه هم میهنانش تبریک گفت.

 

همه ما تا الان او را به عنوان مسن ترین بازیگر سینما و تلویزیون ایران می شناختیم و تاریخ تولدش در همه رسانه ها سال ۱۲۹۹ قید شده است؛ با این حساب ۱۰۲ سال را باید رد کرده باشد؛ اما وقتی به او می‌گوییم شما مسن ترین بازیگر ایران هستید و چه احساسی دارید؟ بی درنگ پاسخ می دهد: ممنون از اینکه مرا برای صحبت انتخاب کردید. به من لطف دارید که تماس گرفتید جویای احوالم شدید اما باور کنید من مسن ترین بازیگر نیستم. من متولد ۲۹ آبان ۱۳۱۷ هستم. نمی دانم چرا به اشتباه تاریخ تولدم اینگونه در همه جا عنوان شده است. نمی دانم می شود اصلاح کرد یا خیر. همه به من می‌گویند پیرترین بازیگر اما من پیر نیستم. 

 

او ادامه می دهد: البته مردم به من لطف دارند و مرا دوست دارند. من هم همه را دوست دارم اما لطفا شما بگویید که من پیرترین نیستم.

 

بازیگر سریال های «من یک مستاجرم»، «خوش نشین ها»، «راه در رو»، «پژمان»، «لیسانسه ها» و «دودکش»، سپس درباره حال این روزهایش و اینکه آیا مشغول کاری برای تلویزیون است؟ می گوید: الحمدلله خوب هستم، خدا را شکر و ممنون از احوالپرسی شما. حدود دو ماه است که تازه کارم را با آقای سروش صحت به پایان رساندم. یک سریال با ایشان کار کردم که مدت ها بود مشغول آن بودم و تازه تمام شده است.

 

در ادامه وقتی از او درباره کار کردن در این سن و سال و دشواری هایش می پرسیم با انرژی عجیبی پاسخ می دهد: کار کردن برایم هیچ خستگی ای ندارد. من در کارهایم هیچ دشواری حس نمی کنم، چه در تهران چه در شهرستان. حتی اگر بگویند برای کار به خارج از کشور برویم حتماً قبول می کنم و با کمال میل می روم چرا که نه. من همچنان هستم. خداراشکر هنوز از پا نیفتاده ام.

 

اردشیر کاظمی درباره اینکه بهترین همکاری اش با کارگردان‌ها کدام بوده است؟ اینگونه اظهار می‌کند: من در این سال ها با کارگردان‌های زیادی کار کرده‌ام. افرادی مثل سروش صحت، کیانوش عیاری، محمدحسین لطیفی و خیلی‌های دیگر؛ سال هاست در این عرصه مشغولم چه سینما و چه تلویزیون اما از میان همه این ها با سروش خیلی راحتم. سروش حسابش از بقیه جداست. او را دوستش دارم و خیلی راحتم.

 

در ادامه به چهره جدی و صامت اردشیر کاظمی اشاره می کنیم. او در واکنش به این جمله که شما علیرغم چهره جدی تان در کارهای طنز زیادی حضور داشته اید اما خنده تان را نمی بینیم، اینگونه می گوید: ژانرِ کار تفاوتی برایم ندارد. من کلا با دوربین راحتم، طنز و غیر طنز هم ندارد اما اصولا نمی خندم. فقط در یک سکانس از سریال «دودکش» به یاد دارم که خندیدم که آن هم مربوط به سکانس رقصیدن در کنار بهنام تشکر و هومن برق نورد بود که با این دوستان هم بسیار راحتم و دوستشان دارم.

 

کاظمی تاکید می کند: من خیلی اهل مصاحبه و مطرح شدن نیستم؛ چراکه معتقدم عددی نیستم. من خودم را خاک پای بقیه می دانم و آنقدر مهم نیستم که بخواهم خودم را مطرح کنم. شما هم به من لطف داشتید که انتخابم کردید. مردم هم به من لطف و محبت بسیاری دارند.

 

وی سپس به سن و سالش اشاره می‌کند و می‌گوید: به هر حال سن و سال که بالا می رود مشکلاتی هم هست و باید کنار آمد. دیگر جوان ۲۰ ساله نیستیم اما تا وقتی که زنده ام کار می کنم و هیچ سختی برایم مطرح نیست.

 

 

وقتی از آرزوهایش می پرسیم با خنده ای کوتاه و معنادار می گوید: نه بابا دخترم دیگر هیچ نمی خواهم. جوان ها باید آرزو کنند از ما که گذشت. خدا کند جوانان ما چیزی بارشان باشد ما دیگر آرزویی نداریم. همه چیز برای جوانان باشد.

 

اردشیر کاظمی در پایان صحبت‌هایش به اوقات فراغتش اشاره می کند.

 

این بازیگر پیشکسوت می‌گوید: اعتیادم این روزها به مجله و روزنامه و کتاب خواندن است. وقتی در خانه هستم مدام مطالعه می کنم و می خوانم و خودم را مشغول می کنم. همین.