فردانیوز: سمیه حیدریان فرزند شهید دیپلمات حاج کریم حیدریان طی درخواستی از دولت یازدهم خواستار تغییر نام روز ۱۷ مرداد به روز «شهدای دیپلمات» شد :
بسمه تعالی
هفدهم مرداد ماه یاد آور کشتار بی رحمانه مردم مسلمان مزار شریف افغانستان و همچنین سالروز شهادت ۸ نفر از مامورین سیاسی کشورمان به همراه یک خبرنگار٬در کنسولگری جمهوری اسلامی ایران ٬ در مزار شریف افغانستان به دست گروهک متحجر و آمریکایی طالبان می باشد .فرا رسیدن ایام شهادت این عزیزان ذهن حقیقت جوی ملت مسلمان ایران را به این نقطه معطوف می دارد که واقعا چرا در این روز گلچینی از بهترین وزبده ترین نیروهای سیاسی ایران که به موجب قوانین حقوق بین الملل دارای مصونیت سیاسی بودند ٬ این چنین مظلومانه به شهادت رسیدند؟
شکی نیست که توطئه آمریکایی طالبان با هماهنگی سرویسهای جاسوسی غرب و موساد و همکاری دولتهای خیانتکار منطقه ٬باعث قتل عامل مردم بی گناه و بی دفاع مزار شریف و شهادت ۹ نفر از ارزشمندترین نیروهای توانمند کشورمان در عرصه سیاست خارجی گردید .وابستگان سیاسی ایران در سر کنسولگری مزار شریف که در این روز به فیض عظیم شهادت نائل آمدند عمری را در خدمت به انقلاب اسلامی و عرصه های مختلف دفاع مقدس سپری کرده بودند و حضور در افغانستان آزمونی دیگر بر مردانگی و اخلاص آنان بود که در شرایط جنگی افغانستان داوطلبانه برای خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی پذیرای اعزام به مزار شریف گردیدند .اما سوالی که پس از گذشت ۱۷ سال از شهادت این عزیزان هنوز بی پاسخ مانده و هیچ مرجع رسمی و غیر رسمی در کشور برای آن پاسخی نداشته ٬ این است که چرا با وجود جنگ داخلی در افغانستان و سقوط کابل به دست طالبان ومسلم بودن حمله طالبان بر اساس شواهد موجود و تماسهای قبل از شهادت این عزیزان با مسئولان دیپلماسی کشور مبنی بر حمله طالبان به مزارشریف مسئولین مربوطه که در غالب تیم ویژه ای متشکل از وزرا و معاونان وزارتخانه های مرتبط .٬ مدیریت امور افغانستان را به عهده داشتند٬ در آن وضعیت اضطراری همچنان بر حضور این عزیزان در کنسولگری مزار شریف اصرار داشتند؟ چرا با وجود آنکه سفیر وقت در افغانستان چند روز قبل از این اتفاق خاک افغانستان را به دلیل خطرات احتمالی ترک می نماید و حتی در رسانه ملی مصاحبه نموده و دلایل خروج خود از خاک افغانستان را اعلام می دارد ٬ مسئولان وقت نه تنها هیچ اقدامی برای خروج این عزیزان از خاک افغانستان ننمودند ٬بلکه به آنان تکلیف نمودند که در آن شرایط در کنسولگری باقی بمانند.
آیا تضمین سرویس امنیتی پاکستان آن هم به شکل شفاهی ٬مبنی بر عدم ورود طالبان به کنسولگری ایران در مزار شریف برای مسئولین وقت ایرانی کافی بود تا بر ماندن این عزیزان در سر کنسولگری پا فشاری واصرار بورزند؟
اینها سوالاتی است که پس از گذشت ۱۷ سال از فاجعه مزار شریف هیچ یک از مسئولین وقت به آن پاسخی نداده و هنوز هم در هر مصاحبه یا پرسشی که از آنان می شود٬ تقصیر را به گردن دیگری می اندازند. گذشته از این بی تفاوتی و عدم پاسخگویی تا کنون هیچ اقدام قانونی برای شناسایی عاملین این فاجعه صورت نگرفته است.در صورتیکه دستگاه دیپلماسی کشور بر اساس حقوق بین الملل باید از مسببین این فاجعه تقاضای غرامت نماید که متاسفانه در خصوص دریافت غرامت نیز هیچ اقدامی صورت نپذیرفته است . در روز های ابتدایی این فاجعه به دلیل عمق فاجعه٬ به جوش آمدن خون ملت مسلمان ایران و پیام پر صلابت مقام معظم رهبری و همدردی با خانواده های مصیبت دیده توسط معظم له تعدادی از مسئولین به دلجویی از خانواده شهدا پرداختند اما در سالهای بعد با فراموش شدن تدریجی این موضوع٬ حتی در سالروز شهادت این بزرگواران اسمی از این شهدای غریب ومظلوم در رسانه ها برده نشد .چرا که حادثه روز ۱۷ مرداد سال ۱۳۷۷ با وجود آنکه مربوط به موضوع سیاست خارجی نظام مقدس جمهوری اسلامی و نیروهای به شهادت رسیده در این روز نیز از نیروهای سیاسی کشور بودند٬ متاسفانه در نهایت بی تدبیری مسئولین و نهادهای متولی روز خبر نگار نامیده شد.درست است که خبرنگار مظلوم و زحمت کش ایرنا در بین این شهدا بود که مقام این شهید به جای خود شایسته احترام وتقدیر است اما موضوعیت اصلی این روز که اصولا ارتباط اساسی با عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارد به کلی نادیده گرفته شد .
روی دیگر سخنم با رییس جمهور محترم ومحبوب ایران اسلامی است که در زمان شهادت دیپلماتهای ایرانی در مزار شریف دبیر شورای امنیت ملی بودند و در جریان تمامی وقایع با جزییات کامل آن بودند .ایشان در ۱۷ مرداد سال پیش به مناسبت این روز به دیدار خانواده خبر نگار شهید رفتند٬ در صورتیکه خانواده های شهید دیپلمات که انصافا این روز متعلق به آنان است٬ در این داغ سهم کمتری از خانواده خبرنگار شهید نداشتند.جناب آقای رئیس جمهور ٬ قبل از اینکه با رای ملت به ریاست جمهوری برسند یکی از برجسته ترین دیپلماتهای جمهوری اسلامی بودند و به خوبی از نقش دیپلماتها و سختی کار آنان در خارج از کشور آن هم در کشور بحران زده ای مانند افغانستان آگاهی کامل داشتند٬ پس چرا به خانواده ی شهدای دیپلمات توجهی نمی نمایند؟؟
امیدوارم با عنایت به اینکه دولت فعلی ٬ دولت تدبیر و اعتدال وامید نام دارد ٬ به این موضوع توجه واهتمام ویژه نماید و تغییر نام روز ۱۷ مرداد به روز «شهدای دیپلمات» ٬ در دستور کار دولت محترم ونهادهای ذیربط قرار گیرد تا حداقل یاد ونام شهدای گمنام وفداکار مزار شریف افغانستان از ذهن ملت مسلمان ایران پاک نشود و علاوه بر اینکه مرهمی بر دل داغدار این شهدای مظلوم است ٬ می تواند تجلیلی شایسته ودرخور از تمامی کارکنان عرصه سیاست خارجی باشد که رنج و مرارت های غربت را در خارج از کشور برای سربلندی و عزت ایران اسلامی به جان می خرند و در خارج از کشور به نظام جمهوری اسلامی ایران خدمت می نمایند...والسلام
سمیه حیدریان فرزند شهید دیپلمات حاج کریم حیدریان