تسنیم: از زمانی که بشر، شهرنشینی و زندگی اجتماعی را برگزید، یکی از تفریحاتش ضربه زدن به چیزی شبیه توپ بود. مدل‌های اولیه توپ فوتبال از شکم حیوانات، لباس‌های پیچیده در هم و حتی سر انسان گرفته شده اما تکنولوژی، استفاده از مواد ترکیبی را به جای موارد فوق برای بازی فوتبال مهیا کرد.
در تصاویر زیر، روند تغییر شکل توپ‌های جام جهانی را از سال 1930 تاکنون می‌بینید:
اولین جام جهانی در سال 1930 به میزبانی اروگوئه برگزار شد. نیمه اول فینال بین آرژانتین و تیم میزبان با توپ آرژانتینی‌ها و نیمه دوم با توپ اروگوئه انجام شد. اروگوئه فینال را 4 بر 2 برنده و قهرمان شد.
نام توپ 12 تکه چرمی جام جهانی 1934 ایتالیا، «فدرال 102» بود که ظاهری کروی‌تر از نمونه قبلی خود داشت.
نام توپ جام جهانی 1938 فرانسه «آلن» و 13 تکه بود.
جام جهانی پس از 12 سال وقفه به خاطر جنگ جهانی دوم در سال 1950 در برزیل برگزار شد. نام توپ این جام «سوپر دوپلو تی» بود که دیگر اثری از بند کفش در آن دیده نمی‌شد و برای باد کردن برای اولین بار از دریچه استفاده شده بود.
رنگ توپ 18 تکه جام جهانی 1954 سوییس برای اولین بار از قهوه‌ای به چرم زرد رنگ تغییر کرد.
توپ 25 تکه جام جهانی 1958 «تاپ استار» نامگذاری شد. در این توپ برای اولین بار از تیوپ استفاده شد.
«کِرَک» توپ 18 تکه جام جهانی 1962 بود که هم تیوپ داشت و هم دریچه باد.
«اسلیزنگر چلنج» در جام جهانی 1966 انگلیس، آخرین توپ قبل از ظهور آدیداس بود.
«تل استار» توسط یک معمار آمریکایی به نام باکمینستر فولر برای آدیداس و برای جام جهانی 1970 مکزیک طراحی شد. این توپ 32 تکه سیاه و سفید خیلی راحت‌تر از مدل‌های قبلی توسط بینندگان و دوربین‌های تلویزیونی دیده می‌شد.
«تل استار دیورلست» در جام جهانی 1974 آلمان غربی استفاده شد و مدل ضد آب جام جهانی گذشته بود. مدل سفید خاص آن هم در برخی بازی‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
آدیداس، «تانگو» را برای جام جهانی 1978 آرژانتین 20 تکه ساخت که 12 دایره روی آن کشیده شده بود. تانگو با 300 دلار قیمت، گران‌ترین توپ زمان خودش بود.
تانگوی جام جهانی 1982 اسپانیا، آخرین توپ چرمی تاریخ جام جهانی بود.
«آزتکا» اولین توپ ساخته شده با مواد ترکیبی بود که در جام جهانی 1986 مکزیک مورد استفاده قرار گرفت و اشکالی برگرفته از فرهنگ مردم مکزیک روی آن کشیده شده بود.
آدیداس برای جام جهانی 1990 ایتالیا، توپ سریع و ضد آبی به نام «اِتروسکو» ارائه کرد که طراحی و نام آن برگرفته از فرهنگ ایتالیایی بود.
«کِسترا» برای جام جهانی 1994 آمریکاساخته شد و لطیف‌تر و سریع‌تر از توپ‌های قبلی بود تا کنترل آن برای بازیکنان راحت‌تر باشد.
آدیداس در جام جهانی 1998 فرانسه، تولید توپ‌های سیاه و سفید سنتی خود را کنار گذاشت و «تریکولور» جدید را آبی، سفید و قرمز ساخت.
اولویت فیفا و آدیداس برای جام جهانی 2002 کره و ژاپن، دقت شناور بودن توپ در هوا بود. «فیوِرنووا» با رنگ‌هایی زیبا و برگرفته از فرهنگ آسیایی ارائه شد.
«تیم گایست» اوج هنر و خلاقیت آدیداس بود که در جام جهانی 2006 آلمان به کار گرفته شد. این توپ به گفته بازیکنان سبک‌تر بود و رفتاری متفاوت در آب و هوای مرطوب داشت.
لوئیس فابین، مهاجم تیم ملی برزیل در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، «جابولانی» را یک توپ ماورا‌لطبیعی عنوان کرده بود که هرگز نتوانست نزد بازیکنان جام جهانی، محبوب شود.
«برازوکا» آخرین محصول آدیداس است که از 6 تکه پولیورتان برای جام جهانی 2014 برزیل ساخته شده تا شاید جبران توپ غیر محبوب سال 2010 شده باشد.
