در سخنان ریاست محترم جمهور به روشنی و دقیق آنچه بر مردم گذشته، توضیح داده شده است. نشانه هم، همان که ایشان به درستی از فشار اقتصادی بر مردم می‌گوید و نه تنها این فشار را منکر نمی‌شود، بلکه وجود آن را تایید می‌کند. آنچه فقط می‌ماند، این است که مسوولیت آنچه امروز بر کشور و مردم می‌گذرد بر عهده کیست؟

 

جناب آقای رییس‌جمهور در این مورد به صراحت می‌گوید: «اصلاح اقتصادی باید قبل از دولت ما انجام می‌شد و اگر یکی، دو سال پیش رخ می‌داد هزینه آن کمتر بود». این گفته جناب رییسی حاوی چند نکته است؛ اول اینکه اصلاح اقتصادی هزینه دارد. دوم، این اصلاح باید در دولت قبلی انجام می‌شد. سوم، تاخیر در انجام آن هزینه را بالا برده است.

 

با توجه به این گفته می‌توان دید که ریاست جمهور محترم منکر هزینه این اصلاح بر زندگی مردم نیست ولی مسوولیت آن را بر عهده دولت قبلی می‌داند. اینکه آیا چنین است یا خیر، احتیاج به بررسی کارشناسان دارد اما در زمان انتخابات سال گذشته، بعضی از فعالین سیاسی از این می‌گفتند که باید برای تجمیع قدرت و مسوولیت تلاش کرد و به همین دلیل باید شرایطی فراهم کرد تا آن کس که قدرت دارد، مسوولیت نیز داشته باشد، نه آنکه قدرت در دست یکی و مسوولیت بر عهده دیگری باشد و برای همین از یکدست شدن حاکمیت دفاع می‌کردند، چون در این وضعیت، آن کس که قدرت را در اختیار دارد، نمی‌تواند از بار مسوولیت عمل خود شانه خالی کند.

 

همان موقع هم این سوال مطرح شد که اگر حاکمیت، تمام و کمال یکدست شد و همه قوا به شکلی تام و تمام در اختیار قرار گرفت ولی این حاکمیت یکدست، باز هم مسوولیت کارها را بر عهده نگرفت و دیگران را مسوول قلمداد کرد، چه؟ آیا راه دیگری وجود دارد که بالاخره این حاکمیت یکدست مسوولیت کارهای خود را بپذیرد؟

 

در این یک‌سال که هر موفقیتی بوده (مثلا واکسیناسیون کرونا که واکسن‌هایش در دولت قبل خریداری شده) ناشی از تلاش‌های دولت جدید بوده و هر مشکلی هم بروز کرده، مثل همین گفته بالای ریاست محترم جمهور از کم‌کاری و کاستی‌های دولت قبل بوده است.

 

الان که همچنان مسوولیت ناملایمات بر عهده دیگران است و کسی مسوولیت آنچه بر مردم و کشور می‌گذرد بر عهده نمی‌گیرد. دولت قبلی که دیگر نیست تا بتوان از او پرسید که راهکار برون‌رفت از این وضعیت چیست، دولت جدید هم که وضعیت فعلی را به گردن مجریان گذشته می‌اندازد و از خود سلب مسوولیت می‌کند، با این وضعیت، شرایط حتی مثل قبل هم نیست که بتوانیم از آن که قدرت ندارد حساب‌کشی کنیم.