در سال‌هایی که در تقویم رسمی، ماه رمضان ۲۹ روزه اعلام شده ولی به علت عدم رویت هلال ماه، ماه رمضان سی روزه می‌شود و یا در سال‌هایی که رمضان ۳۰ روزه اعلام شده ولی به علت رویت هلال ماه، ماه رمضان ۲۹ روزه می‌شود، با تغییر ارتباط تقویم هجری شمسی و هجری قمری، شاهد تغییر یک روزه تعطیلات هستیم. این تغییر باعث می‌شود تا برنامه‌ریزی نیروهای اداری و خانواده ها با مشکل مواجه شود.

 

به نظر می‌رسد که اگر این قانون به این شرح اصلاح شود که در دو حالت ماه رمضان بیست و نه روزه، تعطیلات تقویم شمسی در دو روز اول و دوم شوال و در حالت رمضان سی روزه، تعطیلات در دو روز سی‌ام رمضان و اول شوال باشد، زمان تعطیلات در تقویم تاریخ هجری شمسی عوض نخواهد شد.

 

به عبارت دیگر در جهت رفاه حال مردم و قابل برنامه‌ریزی بودن وقت مردم، می‌توان پیشنهاد داد که روز اول شوال بصورت قطعی تعطیل و روز دیگر تعطیل بسته به اینکه رمضان سی روزه و یا بیست و نه روزه باشد، روز دیگر تعطیل، قبل و یا بعد از این روز باشد.

 

در این حالت وقتی که براساس پیش‌بینی تقویم هجری شمسی، چه ماه رمضان ۳۰ روزه و یا ۲۹ روزه باشد، دو روز تعطیل رسمی وجود دارد، به گونه‌ای که اگر رمضان ۳۰ روزه بود، روز ۳۰ رمضان و اول شوال تعطیل باشد و اگر رمضان ۲۹ روزه بود روزهای اول و دوم شوال تعطیل اعلام شود. مزیت این اقدام این است که اگرچه دو روز تعطیل در تقویم هجری قمری متغیر است، ولی دو روز تعطیل در تقویم هجری شمسی ثابت و برای تهیه بلیط سفر و برنامه تفریح خانواده ها و انجام امور کاری و اداری قابل برنامه ریزی است.

 

عبارت «عید فطر» در ماده (۱) لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور مصوب ۸/۴/۱۳۵۹ شورای انقلاب به عبارت «عید سعید فطر دو روز (روز سی ام ماه رمضان (در صورت سی روزه بودن ماه رمضان) و اول شوال و یا اول و دوم شوال (در صورت ۲۹ روزه بودن ماه رمضان))» اصلاح می‌شود.

 

این قانون از تاریخ تصویب لازم‌الاجراء است.