آبراهام لینکن در سال 1865 میلادی، در افتتاحیه دوره دوم ریاست جمهوری خود که مصادف بود با پایان جنگ های داخلی آمریکا؛ خواستار رفتار مطلوب با کهنه سربازان شد و گفت: «ما باید از همسران و فرزندان کسانی که در جنگ آسیب دیده اند مراقبت های لازم را بعمل آوریم». 

مقوله ایثارگری و ارزش دادن به کهنه سربازان جنگ، به عنوان قهرمانان ملی در غرب ارزش زیادی از جهت عرق ملی ومیهنی و نه از جهت دینی و معنوی دارد و ملاک ارزش دهی به آنان عملکرد است نه اعتقادات. دولت و ملت برای این افراد ارزش زیادی قائل بوده و تمامی امکانات و تسهیلات را در اختیار آنان قرار می دهند؛ اما در سال های اخیر با سیاست های جدید آمریکا رسیدگی به خانواده کشته شدگان بسیار کاهش یافته است و همین موضوع نارضایتی خانواده های سربازان آمریکایی را فراهم کرده است. 

نکته قابل توجه در این خصوص این است که سربازان آمریکایی طی چند سال اخیر تنها سربازانی هستند که برای دفاع از خاک کشور خود کشته نشده اند و تنها برای اعمال زیاده خواهی های دولت آمریکا در سراسر دنیا کشته شده اند.

طی ده سال گذشته سربازان آمریکا در کشورهایی مانند عراق، افغانستان و ... کشته شده اند در حالی که خانواده‌های بسیاری از آنها رضایتی از حضور خانواده‌های خودخود در کشورهای دیگر نداشتند. 

عده‌ای از مردم آمریکا معتقدند که روز یادبود سربازان فرصت مناسبی است برای سربازان از جنگ برگشته آمریکایی تا به گذشته و جنگی فکر کنند که برای نخستین بار در تاریخ این کشور بین ملت آمریکا شکافی عمیق بوجود آورده بود. آنها همچنین در این روز به سربازانی فکر می‌کنند که برای جنگیدن به ویتنام رفتند و به وطن خود باز نگشتند.

 روز گذشته باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا در مراسم روز یادبود سربازان کشته شده آمریکا در جنگ،به کاهش نیروهای آمریکا در افغانستان اشاره و اعتراف کرد: «طی ۱۴ سال گذشته، امروز نخستین مراسم یادبودی است که آمریکا درگیر یک جنگ عمده زمینی نیست. در این روز ما به فداکاری‌های هزاران مرد و زن نظامی آمریکایی که از ۱۱ سپتامبر جان خود را فدا کردند از جمله ۲ هزار و ۲۰۰ وطن‌پرستی که در افغانستان از خود فداکاری نشان دادند، ادای احترام می‌کنیم.»