روزنامه «جهان‌صنعت» طی یادداشتی در شماره امروز خود نوشت: در هیاهو‌های خبری پرسروصدای این روز‌های ایران و کم‌سلیقگی نهاد اطلاع‌رسانی نهاد ریاست‌جمهوری، بخش‌های مهمی از بیانیه دولت درباره شعار علیه رییس‌جمهور در اصفهان نادیده ماند. این بخش نادیده بیانیه دولت درباره پیامد‌های بازگو نشده تحریم علیه اقتصاد ایران است.
این در حالی است که مقام‌های اصلی اداره‌کننده کشور از مقام رهبری تا رییس‌جمهور و نیز رهبران احزاب و گروه‌های سیاسی و نیز مقام‌های قانونگذاری و قوه قضاییه در همه هفته‌ها و ماه‌های تازه‌سپری‌شده با لحن‌های گوناگون و با شرایط متفاوت خواستار حذف تحریم اقتصادی ایران شده‌اند. دولت دوازدهم در همه سه سالی که از تشدید تحریم‌های ترامپ بر کسب‌وکار ایرانیان سپری شده است به هر دلیل که یکی از آن‌ها می‌تواند تبعیت از نهاد‌های بالادستی باشد، درباره پیامد‌های ناامید‌کننده تحریم‌ها چیزی بر زبان نیاورده است تا کشور تحریم‌کننده به ضعف ایران پی نبرد. روحانی نجابت و بردباری نشان داد و از فشار تحریم‌ها بر اقتصاد کلان گلایه‌ای نکرد، چون نظام سیاسی از دولت می‌خواست ضعف‌ها را به اطلاع کشور متخاصم نرساند.
اگرچه اکثر آگاهان و ناظران سیاسی و اقتصادی اطلاع دارند که کشور متخاصم و رهبر تحریم علیه ایران اطلاعات کافی از ایران دارد و نیک می‌داند پیامد‌های تحریم در میان‌مدت اقتصاد ایران را به برهوت تبدیل می‌کند و در درازمدت آن را به مصیبت‌هایی بی‌درمان می‌کشاند و در کوتاه‌مدت نیز شهروندان را آزار می‌دهد، اما دولت بنا به دستور رییس آن در این سه سال بردباری تحریمی قابل اعتنایی را نشان داد و نجابت و حیا به خرج داد تا ناآرامی ذهنی و آشوب ذهنی شهروندان روندی بی‌مهار در پیش نگیرد.
در حالی که نهاد دولت و نهاد ریاست‌جمهوری با نجابت و بردباری و پنهان کردن و سازگاری با نهاد‌های بالادست، نیروی خود را برای رویارویی با تحریم‌ها گذاشته بود، اما منتقدان دولت از همان روز‌های نخست تحریم‌ها با جداسازی مصنوعی و بی‌منطق اقتصادی میان تنگنا‌های تحریمی و نیز تنگنا‌های سیاستگذاری اقتصادی و حتی دادن درصد به هر عامل و تکرار هر روزه این نکته که ۸۰ درصد مشکلات از سیاست‌های ناکارآمد سرچشمه می‌گیرند و فقط ۲۰ درصد تنگنا‌های اقتصاد از ناحیه تحریم‌ها بوده و هست، دولت را زیر ضرب سونامی تحلیل‌ها و خبر‌های یکسویه قرار داده و هنوز به این کار ادامه می‌دهند.
همین چند هفته پیش بود که علی ربیعی سخنگوی دولت و دستیار ارشد امور اجتماعی دولت از اینکه در سال‌های گذشته دولت نجابت نشان داده و از تاثیر پیامد‌های تحریم چیزی نگفته است، ابراز پشیمانی کرد. حالا، اما کابینه دوازدهم به طور دسته‌جمعی به بردباری بیهوده در نگفتن پیامد‌های دولت اعتراف کرده و تهدید ضمنی کرده‌اند که ادامه سخت‌گیری بر دولت از این ناحیه را تاب نمی‌آورند و صبر راهبردی آن‌ها در برابر فاش نکردن پیامد‌های تحریم که به گمراه‌سازی رقیب داخلی منجر شده است، به پایان می‌رسد. حالا پرسش این است که درست در هنگامه نبرد برجامی دولت و آمریکا و اینکه دولت نمی‌خواهد با نشان دادن ضعف درباره پیامد‌های تحریم عقب‌نشینی کند، آیا منتقدان دست‌بردار خواهند بود؟ آیا منتقدان می‌پذیرند بخش اصلی ناکامی نظام سیاسی ایران در اداره اقتصاد کشور به شکل بهینه و فشار کمتر بر شهروندان از ناحیه تحریم بوده و هست؟
کارشناسان باور دارند دولت باید در روز‌ها و هفته‌های آینده با رعایت چارچوب‌های امنیتی در بالاترین سطح، اما فاش‌گویی و آشکارسازی پیامد‌های تحریم را در دستور کار قرار دهد. افشاگری واقعی و گسترده دولت در مسیر موثر بودن تحریم‌ها بر کارنامه دولت و حتی باز کردن مشت رقیب سیاسی در این زمینه باید در دستور کار باشد و با بیان تاثیر تحریم‌ها بر رشد منفی اقتصادی، رشد منفی سرمایه‌گذاری، رشد منفی پس‌انداز ملی و افزایش نرخ تورم و نرخ بیکاری حقیقت را برای شهروندان بازکند و نقاب از چهره‌ها بردارد.