جماران: مراسم روز دانشجو به دلیل شیوع بیماری کرونا امسال متفاوت از سال های گذشته و با حضور شمار اندکی از دانشجویان، توسط انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران برگزار شد. البته به زعم مدعوین در این مراسم، کرونا تنها دلیل این بی رمقی برنامه امسال روز دانشجو نبود و برخورد امنیتی با دانشجویان نیز در این قضیه بی تأثیر نبوده است.

 

فرشاد مؤمنی استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی طی سخنانی در این مراسم گفت: باید بنیه «یادگیری جمعی» را ارتقاء دهیم، اما با کمال تأسف هرقدر به کانون های اصلی تصمیم گیری کشور نزدیک تر می شویم این بنیه یادگیری ضعیف تر به نظر می رسد. راه شکستن این بن بست تکرار شونده این است که «منطق اصلاح و ارتقاء» جایگزین «منطق حذف» شود.

 

عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: ما باید کمک کنیم که تکلیف جامعه با مفهوم و شاخص «سنجش اصلاح گری» آشنا شود و از این آشفتگی اندیشه ای نجات پیدا کند. نتایج بحران یادگیری در ساحت اقتصاد روشن تر، و پنهان کردن آن برای کسانی که از پنهان کاری سود می برند سخت تر است.

 

وی افزود: اقتصاد سیاسی ایران از نقطه عطف پایان جنگ تا امروز هر روز به صورت فزاینده در حال تسخیر شدن به دست مافیا است و یکی از شگفت انگیزترین مسائل تاریخ ایران این است که در طول سه دهه، چهار رئیس جمهور با دیدگاه های فرهنگی، اجتماعی و بین المللی متفاوت را تجربه کرده ایم ولی هر چهار نفر یک سیاست را در اقتصاد پیگیری کرده اند و از تجربیات زمان خودشان هم نتوانسته اند درس بگیرند و مدام در حال آزمایش و خطا هستیم.

 

مؤمنی یادآور شد: تجربه عملکرد سه دهه گذشته این بوده که مردم و به ویژه فرودستان جزو بازندگان بوده اند و تولیدکنندگان در هر سطحی که بیشتر غیرت ملی داشته اند بیشتر قربانی شده اند و نهاد دولت به بیشترین شکنندگی می رسد. نقطه های عطفی هم داشته ایم اما تحریم و کرونا تلخی یک اقتصاد سیاسی به دست مافیا درآمده را به صورت عریان به نمایش گذاشت.

 

وی ادامه داد: البته از نظر سیاسی و فرهنگی هم همین است اما آنها به عدد و رقم در نمی آیند تا بتوان آنها را به نمایش گذاشت. به لطف مافیا کم اهمیت ترین مسائل به با اهمیت ترین مسائل تبدیل می شود و مسائل با اهمیت به حاشیه برده می شود.

 

 

عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تأکید کرد: همه دولت های 30 سال گذشته در عمق بخشی به مناسبات مافیایی نقش داشته اند و باید به آرمان هایی که موتور محرک انقلاب شد برگردیم. کشور با بحران برابری، بحران کارآیی حکومت و بحران مشارکت روبرو است و این کارنامه یک پیام مشخص دارد که نهادهای نظارتی رسمی کفایت بایسته نداشته اند که قبل از مرگ سهراب به درد این اقتصاد برسند. ذخیره دانایی کشور هنوز در حدّی هست که از این بن بست ها عبور کند اما اگر مناسبات رانتی حاکم باشد من احساس خطر می کنم.

 

وی در پاسخ به این سؤال که اگر مناسبات رانتی از بین برود طی چند سال می توانیم به چشم انداز امیدوار کننده برسیم؟ اظهار داشت: اگر کل نظام با هم باشند، مسیری که برای ژاپن 60 سال و برای آمریکا 100 سال طول کشید، به اعتقاد من در کمتر از دو دهه می توان طی کرد و به یک افق روشن برای دستیابی به آرمان این کشور رسید.