حمید موسوی با اشاره به ساختمان‌های پرخطر در منطقه یک تهران، اظهار کرد: چندی پیش کارگروهی برای شناسایی ساختمان‌های پرخطر که ایمنی کافی ندارند در سطح منطقه تشکیل شد که ۳۵۸ ساختمان پرخطر در سطح منطقه یک شناسایی شد.

 

وی با بیان این‌که در بررسی‌های دقیق‌تر مشخص شد که از این تعداد ساختمان ناایمن ۸۰ فقره در منطقه یک نیست، گفت: اما ۱۰۷ ساختمان پرخطر با اولویت یک و ۱۷۱ ساختمان با اولویت خطر دو در سطح منطقه یک شناسایی شد.

 

شهردار منطقه یک با بیان این‌که از این ۱۰۷ ساختمان پرخطر درجه یک، ۲۵ پرونده ساختمانی فوق‌العاده شرایط حادی داشتند، ادامه داد: خوشبختانه ۱۸ مالک به دستورالعمل‌های ایمنی تمکین کردند، اما هفت مالک به دستورالعمل‌ها توجه نکردند که یکی از این ساختمان‌ها کیلینیک سینا بود که چندی پیش طعمه حریق شد و ۱۹ نفر از همشهریان‌ جان خود را از دست دادند.

 

به اعتقاد موسوی، در حادثه سینا شهرداری و آتش‌نشانی عملکرد خوبی داشتند، یکی از اقدامات مهم در این حادثه حضور به موقع آتش‌نشانان بود به گونه‌ای که با وجود ترافیک در کمتر از پنج دقیقه خود را به محل حادثه رسانده و توانستند تعداد زیادی از همشهریان‌مان را نجات دهند.

 

وی با بیان این‌که در این کیلینیک ۳۰ سیلندر اکسیژن وجود داشت که فقط دو سیلندر آن منفجر شد، گفت: اگر آتش‌نشانان با حضور به موقع خود نسبت به خنک کردن مابقی سیلندرها اقدام نمی‌کردند قطعا اتفاقات بدتری را شاهد بودیم.

 

شهردار منطقه یک با بیان این‌که شهرداری و آتش‌نشانی در چهار مرتبه به مالکین کیلینیک سینا اخطاریه ایمنی داده بودند اما به آنها توجه نشده بود، تصریح کرد: ما مدام به مالکین ساختمان‌های ناایمن هشدار می‌دهیم، اما هشدارهای ما ضمانت اجرایی ندارد و به مانند این است که ما مدام به افراد می‌گوییم که جلوی مسیرتان چاه است اما آنها توجهی نمی‌کنند.

 

 

وی با بیان این‌که براساس پایش صورت گرفته در منطقه یک تهران ۲۶ مرکز رادیولوژی و سونوگرافی، شش مرکز پزشکی هسته‌ای، ۲۷ مرکز فیزیوتراپی، ۹۸ داروخانه، ۵۷ درمانگاه، ۱۴ بیمارستان، ۳۵ آزمایشگاه و ۴۳ ساختمان پزشکان موجود است، گفت: نکته جالب این است که به غیر از بیمارستان‌ها، مابقی مراکز درمانی و پزشکی در فضاهای مسکونی ایجاد شده‌اند که قطعا هر اقدامی که انجام دهیم این فضاها به صورت کامل منطبق با استانداردهای ایمنی نمی‌شوند، چرا که به عنوان مثال داشتن حداقل یک راه ورود و یک راه خروج مجزا جز ضوابط مراکز درمانی است، اما در یک ساختمانی که مسکونی ساخته شده این ضابطه حداقلی را چگونه تامین کنیم.

 

شهردار منطقه یک با تاکید بر این‌که براساس بند ۲ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها به پزشکان اجازه داده می‌شود که در مناطق مسکونی فعالیت خود را ادامه دهند، اظهار کرد: از آنجایی که فضاهای مسکونی برای زندگی و نه کار ساخته شده‌اند دستورالعمل‌هایی که ما ارائه می‌کنیم تنها برای کاهش خطرپذیریاست و نه ایمن‌سازی کامل. به نظر می‌رسد باید این خلأ قانونی در مورد اجازه فعالیت‌ به پزشکان در بافت مسکونی که متعلق به دهه ۳۰ است را اصلاح کنیم.

 

موسوی با بیان این‌که براساس ماده واحده سال ۱۳۶۶ به مابقی شاخه‌های پزشکی نیز اجازه داده شده است که به مانند پزشکان در فضای مسکونی فعالیت کنند، گفت: این در حالی است که امروزه با پیشرفت علم پزشکی شاهد آن هستیم که شاخه‌های رشته‌های پزشکی دارای ابزار دقیق و خطرناکی هستند که نمی‌توان آنها را در بافت مسکونی نگه داشت.

 

وی با تاکید بر این‌که لازم است این قانون و قوانین مشابه با توجه به مقتضیات زمان، بروزرسانی شود، تصریح کرد: این ماده واحده مربوط به دهه ۶۰ است که در آن زمان رشته و فعالیت‌های پزشکی محدود بوده است و باید خدا را شکر کنیم که تاکنون به غیر از حادثه سینا اتفاقی در این منطقه‌ها و کیلینیک‌های پزشکی رخ نداده است.