دانا: ماجرای سیاسی شدن انتخابات شورایاری های تهران همچنان ادامه دارد. پس از آنکه اصلاح طلبان تلاش داشتند که با تعویق چهارمین دوره این انتخابات زمان کافی برای کادر سازی در محلات تهران بدست بیاورند و در این امر ناکام ماندند، تلاش کردند تا از طریق جذب خبرنگاران اصلاح طلب و ثبت نام آنها در محلات خودشان، زمینه را برای سیاسی کردن یک انتخابات کاملا محلی و صنفی فراهم نمایند.

هرچند به نظر می رسید که بازی های سیاسی اصلاح طلبان به همین جا ختم شود اما نکته قابل توجه آنجاست که چهره های شاخص این جناح، این روزها خبر از رد اصلاح طلبان در انتخابات آتی می دهند که این ادعا چند سوال را بوجود می آورد:

اولا: مگر افراد ثبت نام کننده برای انتخابات شورایاری محلات رجال سیاسی هستند که منتسب به جناح های خاص باشند که اکنون هیئت نظارت بر انتخابات بخواهد بواسطه سیاسی بازی بر روی نام آنها قلم رمز بکشد و صلاحیت آنها را تایید نکند؟ طبق روال سال های گذشته عده ای از افراد محلات و قدیمی های محل برای این انتخابات ثبت نام می کردند و این دوره نیز مستثنی نیست و همان افراد بار دیگر خود را در معرض رای مردم محله‌شان قرار داده اند پس چرا عده ای نگران تایید یا عدم تایید صلاحیت هستند؟!

دوما: تقلای اصلاح طلبان این شائبه را بار دیگر تقویت می کند که این جناح سیاسی بازهم قرار است به یک انتخابات صرفا محلی و اجتماعی با عینک سیاسی بنگرد؛ حال آنکه مردم یک محله به تنها چیزی که فکر می کنند حل مشکلات محله‌شان است نه اصلاح طلب بودن یا اصولگرا بودن شورایارشان. پس اصلاح طلبان از چه چیز نگرانند و به دنبال چه جریانی در انتخابات چهارم هستند که اینگونه محبوبیت خود را در معرض خطر می بینند؟!

سوما: اصلاح طلبان در این بین اتفاقا به روندی انتقاد دارند که ریاست آن (هیئت نظارت بر انتخابات) برعهده یک چهره اصلاح طلب(محمد سالاری) است. انتخاب سالاری به عنوان رییس هیئت نظارت بر انتخابات این امید را می داد که حداقل این بار اصلاح طلبان به یک چهره هم فکر خود رحم کنند و او را به باد انتقادهای سیاسی و بی ریشه نگیرند، اما اکنون که حدود دو هفته تا زمان انتخابات باقی مانده، شاهد هستیم اصلاح طلبان به مکانیزمی می تازند که اتفاقا ریاست بر عهده خودشان است و نه جناح رقیب!

چهارما: در روند انتخابات شورایاری محلات شهر تهران نیز مانند همه انتخابات جاری کشور، جهت احراز صلاحیت نامزدها، استعلام 4 گانه اخذ می شود و این احتمال وجود دارد که عده ای بواسطه عدم تایید صلاحیت این 4 مراجع احراز صلاحیت، از راه یافتن به دور پایانی انتخابات باز بمانند که این امری طبیعی، بدیهی و اتفاقا مورد تایید مردم نیز می باشد. چراکه قطعا مردم یک محله مایل نیستند فردی که سابقه کیفری یا امنیتی دارد برای محله شان نامزد شود؛ حال چه اتفاقی افتاده که اصلاح طلبان خواسته ای غیر از خواست مردم دارند و تایید صلاحیت این نهادهای 4 گانه را زیر سوال می برند؟!

البته سوال های دیگری نیز در این رابطه وجود دارد که اصلاح طلبان باید بدان پاسخ دهند، اما از گوشه و کنار خبر می رسد که یکی از مدیران فعلی شهرداری تهران در امور مدیریت محله که در گذشته خود را از تئوریسین های قدیمی شورایاری ها معرفی می کرده ، اما امروز به عنوان یکی از اصلی ترین مبادی مخالفت و مانع تراشی  در روند برگزاری  انتخابات شناخته می شود و از هیچ تلاشی برای «چوب لای چرخ» برگزاری انتخابات گذاشتن، دریغ نمی کند.

هرچند بارها و بارها تاکید شده و مقام معظم رهبری نیز توصیه کرده اند که قرار نیست به انتخابات های اجتماعی و خدماتی با نگاه سیاسی نگریسته شود، اما به نظر می رسد، پس از شورای شهر و انتخابات آن، اکنون نوبت به انتخابات شورایاری ها رسیده تا از لطافت طبع! دوستان اصلاح طلب برخوردار گردد.