ساینس اعلام کرد، نتایج تحقیق محققان بوخوم آلمان نشان می‌دهد که در اتصال اصلی بین دو نیمه مغز این افراد الیاف کمتر اما ضخیم‌تری وجود دارند. علاوه‌بر این، نواحی مغز مربوط به حرکت با کارآیی بیشتری سازماندهی می‌شوند.

 

دکتر لارا شلافه از کلینیک دانشگاه Bergmannsheil در بوخوم و دکتر سباستین اوکلنبورگ از واحد تحقیقات بیوپسیولوژی با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) به نتایج این تحقیق دست یافتند.

 

 

سارا فردریش در مورد این پروژه گفت: "مدت‌هاست مشخص شده، نوازندگی یک ساز موسیقی می‌تواند در فرآیندهای عصبی تغییر ایجاد کنند اما هیچ تحقیقی در مورد نوازندگان طبل صورت نگرفته است.

 

لارا شلافه اظهار کرد: اکثر افراد فقط قادرند فعالیت‌های حرکتی را با یک دست انجام دهند و در استفاده از هر دو دست به طور همزمان مشکل دارند اما طبل‌نوازان قادرند کارهایی انجام دهند که برای افراد آموزش ندیده غیرممکن است.

 

این گروه تغییرات مغزی ناشی از این آموزش را در 20 طبل‌نواز حرفه‌ای که به طور متوسط 17 سال این ساز را نواخته بودند و در حال حاضر بیش از 10 ساعت در هفته تمرین دارند، مورد بررسی قرار دادند. سپس نتایج را با عملکرد 24 فرد بدون تجربه نواختن طبل مقایسه کردند.

 

در این آزمایش از روش های مختلف تصویربرداری MRI در مورد ساختار و عملکرد مغز استفاده شده است.

 

نواختن طبل موجب تفاوت‌های واضحی در قسمت جلوی جسم پینه‌ای، ساختار مغزی که دو نیمکره را به هم متصل می‌کند و قسمت جلوی آن مسئول برنامه‌ریزی حرکتی است، شده بود.

 

اطلاعات حاکی از آن است که اتصال مهم بین نیمکره‌های مغزی طبل‌نوازان دارای الیاف کمتر اما ضخیم‌تری است. این مورد به نوازندگان اجازه داده بود تا سریع‌تر از گروه دیگر، اطلاعات را بین نیمکره‌ها مبادله کنند. هرچه اندازه ضخامت الیاف در این قسمت بیشتر باشد، عملکرد نواختن طبل بهتر است.

 

علاوه‌بر این، مغز طبل‌نوازان نسبت به افراد گروه دوم در کارهای حرکتی کمتر فعال بود، به این معنی که سازمان کارآمدتر مغز منجر به فعال‌سازی کمتری در حرفه‌ای‌ها می‌شود.