نمای «رومی» بکار رفته در معماری این روزهای شهر قم که تقلیدی از معماری غربی و کلیسایی و برگرفته از بخش‌هایی از کلیسای «ساگرادا فامیلیا بارسلون اسپانیا»، «معبد رومی پانتئون»، «معبد ژوپیتر لبنان»، «گنبد فلورانس ایتالیا» و دیگر معماری‌های کلیسایی باستانی است، همگی با رویکرد سبک باروک که به منظور جذب مردم به کلیسا مجبور به استفاده از جلال و جبروت در معماری بهره می‌گرفتند، ساخته شده است.

 

این سبک از معماری که با هزینه‌های سنگین در هر منطقه‌ای از شهر به منظور متمایز ساختن خود نسبت به همسایگان اجرا می‌شود به دلیل ماندگاری بالا، خود به تنهایی قادر به ایجاد اختلاف طبقانی، اختلاف فرهنگی و به طور کلی تغییر سبک زندگی در مردم خواهد شد.

 

رواج سبک فرهنگی دیگر کشورها و فاصله گرفتن از فرهنگ ایرانی اسلامی، ابراز حس تفاخر و رواج سندروم کاخ نشینی، ترویج اختلاف طبقاتی، عدم تطابق با سازه‌های طراحی شده و وزن سنگین تحمیل شده به بنا از جمله معضلاتی است که در اجرای این سبک با آن روبرو هستیم.

 

مدتی است نمای «رومی» توسط شورای اسلامی شهر و شهرداری قم ممنوع شده است و اِلمان‌هایی همچون سنتوری، قوس زیرین، نرده‌های صراحی(سراهی)، گل و بوته و ابزار، نوشته‌های لاتین، ستون و سرستون، مجسمه و گنبد از جمله ممنوعیت‌های است که به معماران معرفی شده است، ولی همچنان شاهد ادامه کار و برپایی این نماها در شهر قم هستیم.

 

"نمایی بزن که چشم همه دربیاد" این دیالوگی است که مالک برخی از این ساختمان ها به طراح و معمار بنا گفته می شود.