بیتوته: پزشکان دیگر شکر را به دلیل کشف جدید در مورد فایده آن جدی می‌گیرند! پزشکان با انجام تحقیق بر روی شکر دریافتند که شکر می‌تواند یک روش درمان موثر برای درمان زخم‌هایی باشد که آنتی بیوتیک‌ها بر روی آن‌ها اثر ندارند و درمان زخم با شکر می‌تواند بسیار مفید باشد.
شکر باعث از بین بردن رطوبت زخم می‌گردد و در نتیجه از عفونت آن جلوگیری می‌کند
درمان زخم با شکر
موسی موراندو، زمانیکه در یک روستای فقیر در زیمبابوه در زمان کودکی زندگی می‌کرده است بعد از افتادن از صخره‌ها بر روی زخم خود شکر می‌گذاشته است. او در این مورد می‌گوید: در زمان کودکی به دلیل فقر، پدرم زمانیکه زخمی بر روی بدنم ایجاد می‌شد با اندک پول خود سریعا شکر خریداری می‌کرد و آن را بر روی زخم من می‌گذاشت و زخم به طور معجزه آسایی درمان می‌شد. او در سال ۱۹۹۷ این موضوع را کشف کرده بود. اما در ادامه می‌گوید: زمانیکه به عنوان پرستار در بیمارستان انگلیس شروع به کار کردم متوجه شدم که آن‌ها برای درمان زخم از آنتی بیوتیک استفاده می‌کنند و به این باور رسیدم که کار پدرم اشتباه بوده است!
در حال حاضر پزشکان به پیشنهاد موراندو برای درمان زخم با شکر چراغ سبز نشان دادند.
دیگر پیشنهاد مرندو جدی گرفته می‌شود. او که در حال حاضر استاد دانشگاه وولهرهمپتون در رشته پرستاری است. به دلیل تحقیق در این زمینه توانست موفق به کسب جایزه Journal of Wound Care (مجله مراقبت از زخم) شود.
بعضی از زخم‌ها مخصوصا در صورت عفونت با سختی با آنتی بیوتیک درمان می‌شوند. به همین دلیل می‌توانند از شکر برای درمان زخم استفاده کنند. در بسیاری از نقاط جهان مردم پول کافی برای خرید آنتی بیوتیک را ندارند. از این رو درمان زخم با شکر برای این افراد می‌تواند مثل یک معجزه باشد. البته که این درمان مخصوص به نواحی فقیر نشین نیست بلکه این درمان با سرعت هر چه سریعتر در انگلیس در حال تحقیق است.
شکر باعث خشک شدن زخم می‌گردد؟
مارانو به شما می‌گوید که برای بهبود زخم نیاز به پودر قند و یک باند دارید. برای این منظور مقداری شکر بر روی زخم بریزید و آن را با باند ببندید. شکر باعث از بین بردن رطوبت زخم می‌گردد و در نتیجه از عفونت آن جلوگیری می‌کند. این تحقیق در سرتاسر دنیا طرفداران زیادی پیدا کرده است. موراندو قصد دارد این تحقیق خود را در بیمارستان‌های انگلیس عملی کند، ولی برای انجام آن به سرمایه گذار احتیاج دارد و شرکت‌های داروسازی نیز به دلیل منفعت نداشتن برای آن‌ها از او حمایت نمی‌کنند. در تحقیقات انجام شده توسط موراندو مشخص شد که زمانیکه غلظت شکر پایین بوده است، باکتری‌ها به سرعت رشد کرده اند، اما با بالا بردن غلظت شکر باکتری‌ها محدود می‌شوند.
موراندو این آزمایشات را در زیمبابوه، بوتسوانا و لسوتو انجام داد. یکی از بیماران زنی بود که زخم بر روی پایش داشت و در این مورد می‌گوید: او می‌گوید ۵ سال مداوم این زخم بر روی پای من وجود داشت و درمان نمی‌شد و دکتران قصد داشتند پای من را قطع کنند تا اینکه با موراندو در بیمارستان آشنا شدم او به من گفت که هر روز مقداری شکر بر روی زخم پا‌های خود قرار دهم نتیجه باور کردنی نبود زخم پای من درمان شده بود! این مثال روش درمان شکر را به خصوص برای افرادی که قادر به مصرف آنتی بیوتیک نیستند، افزایش داده است.
آیا این درمان برای افراد مبتلا به دیابت نیز مفید است؟
موراندو مطالعات بالینی خود را بر روی ۴۱ بیمار در انگلستان تکمیل کرد. نتایج آزمایشات او هنوز منتشر نشده است. یکی از سؤالات مورد پرسش از موراندو که در بسیاری از کنفرانس‌های ملی و بین المللی سخنرانی کرد، این بود که آیا ممکن است بیماران دیابتی که دچار زخم در ناحیه پاهایشان هستند نیز این روش اعمال شود؟
سطح گلوکز در خون بیماران مبتلا به دیابت باید کنترل شود و ریختن قند باعث افزایش سطح گلوکز خون نمی‌شود. در روش درمان با شکر، موراندو گفت که هنگامی که شکر بر روی زخم ریخته شود، میزان گلوکز خون افزایش نمی‌یابد او در این زمینه می‌گوید که درمان زخم با شکر نیز در بیماران دیابتی موفق بوده است.
استفاده از شکر در درمان زخم، روش بسیار قدیمی در کشور‌های در حال توسعه است. دنیای پزشکی اهمیت و استفاده از شکر را در درمان زخم‌ها توسط موراندو آموخت و به تحقیقات در این زمینه نیز ادامه می‌دهند.
در درمان حیوانات نیز از شکر استفاده می‌شود!
موراندو گفت که در حالی که تحقیق در مورد انسان ادامه دارد، مورین مک مایکل، دامپزشک در ایالات متحده، چندین سال به همین روش بر روی حیوانات آزمایش کرده است او استدلال کرد که استفاده از شکر و عسل در درمان زخم‌های حیوانات در سال ۲۰۰۲ آغاز شد و عسل و ارتباط آن در درمان زخم حداقل به اندازه شکر موثر بوده است. با این حال، چون عسل گرانتر از شکر است، درمان شکر می‌تواند به توده‌های وسیع‌تر انجام شود.