حميد زعفراني، رييس پژوهشكده زلزلهشناسي در بخشی از گفتگوی خود با اعتماد گفت: براي ما اين زلزله طبيعي بود. از ديد ما اصولا زلزلههاي زير 6 ريشتر، زلزلههاي مهمي تلقي نميشوند. از طرفي نقاط مختلف كشور ما به دليل داشتن گسلهايي كه دارند هر روز بارها ميلرزند. منتها شدت آنها غالبا كم است و احساس نميشود. زلزله اخير هم يكي از همين زلزلهها بود كه كمي شديدتر از زلزلههاي قبلي بود. البته اين زلزله تجربه خوبي هم براي مردم و هم براي مسوولان بود. مردم به هر حال بهويژه با توجه به رويداد زلزله سرپل ذهاب و ذهنيت شكل گرفته، حق دارند كه تا حدودي نگران شوند.
او درباره این حرف که هر 150 سال در تهران زلزله می آید گفته است: اين 150 سال از كجا آمده است؟ آمدهاند فاصله زماني زلزلههاي بزرگ را ميانگين گرفتهاند و به عدد 150 سال رسيدهاند. درحالي كه درست است كه آخرين زلزله بزرگ تهران در سال 1830 ميلادي (زمان فتحعليشاه قاجار) اتفاق افتاده، ولي قبل از آن حدود 600 سال تهران شاهد زلزله بزرگي (بيش از هفت) نبوده است. يعني به زبان ساده و براي درك مردم، بايد گفت اين ميانگين 150 سال اصلا ملاك نيست.
ممكن است تا صد سال ديگر هم زلزله خطرناكي نيايد يا برعكس، ممكن است همين فردا زلزله بزرگي رخ دهد. در اين فضاي مبهم و با عدم قطعيت بالا، اين فقط دانش احتمالات است كه به ما در اخذ تصميم در مورد سطح نيروهايي كه سازهها را بايد طراحي كنيم، نقاطي كه بايد متمركز شويم و سريعتر مقاومسازي كنيم، ميزان نرخ بيمه زلزله منطقي و... كمك ميدهد. به طور خلاصه ما بايد زندگي با زلزله را بياموزيم، زلزله يك واقعيت است كه به قول قديميها دير و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد. بايد با رعايت ضوابط ساخت و ساز و برآورد دقيق خطر و سطح شتاب زلزله، براي آن روز كه انشاءالله هرچه دورتر باشد، آماده باشيم.