محمد رضا پورابراهیمی نماینده مجلس در بخشی از گفتگوی خود با شرق گفت: من مدتها برای این قانون زحمت کشیدم و در نهایت نیز با همت نمایندگان تصویب شد که همه نهادهای عمومی و انقلابی مکلف هستند صورت مالی بنگاههایشان را نزد سازمان بورس در سامانه کدال افشا کنند. خب حالا رفتهایم پیگیری کردهایم، از رئیس سازمان بورس پرسیدهایم چند تا از اینها آمدند و این کار را کردند؟ جواب میدهد پنج تا آمدند، ١٠ تا آمدند؛ از چند هزار خیریه، شرکت، مؤسسه، بنگاه و نهاد. میگوییم این قانون است، شما باید پیگیری کنید. به زبان بیزبانی میگوید من زورم نمیرسد.
او در بخشی دیگر از صحبت های خود می گوید: ته جالبی را بگویم. رئیسجمهور بهتازگی جملهای را به طنز بیان کرده است که البته معمولا قسمتی از طنز همیشه جدی است. ایشان گفتهاند ما قول میدهیم که قیمت حاملهای انرژی از ٥٠ درصد قیمت جهانی بیشتر نشود.
تجربهای در دوره آقای احمدینژاد دراینباره داشتهایم. سال ٩٠ که قیمت سوخت افزایش پیدا کرد، ما تقریبا به ٦٠ تا ٧٠ درصد قیمتهای جهانی رسیده بودیم و تصور این بود که یک قدم دیگر برداریم، به قیمتهای جهانی خواهیم رسید که کار بزرگی است.
غفلت بزرگی از سوی دولت آن زمان صورت گرفت. آن شوک قیمتی که داده شد و آثار تورمی شدیدی هم داشت و نرخ تورم به ٣٠ تا ٤٠ درصد هم رسید، چه اتفاقی افتاد؟ برابری ارزش پول ما و ارزهای خارجی یکی از مؤلفههای مهم توانمندی اقتصادی ماست.
متوسط تورم در ایران را در دوران ریاستجمهوری احمدینژاد اگر ٢٠ درصد در نظر بگیریم که یقینا بیشتر است و تورم در طرف دیگر سه تا چهار درصد باشد؛ میتوان گفت که سالانه همینقدر بر قدرت خرید ایرانیان تأثیر میگذارد. میخواهم بگویم غفلتی که در دوران احمدینژاد انجام شد، این بود که به کنترل تورم توجهی نشد و به علت تفاوت نرخ تورم در داخل و خارج و همچنین سیاست سرکوب ارزی که از سال ٨٠ تا ٩٠ اجرا شد، این فنر یکباره در سال ٩٠ آزاد شد و قیمت دلار به سه هزار تومان رسید؛ یعنی عملا از آن هدفی که دنبال شده بود و تصور میکردیم یک قدم دیگر تا قیمتهای جهانی فاصله داریم، دور شدیم.