سرویس فرهنگی فردا: «متاسفانه با پدیده‌ای روبرو هستیم که به دوربین نگاه می‌کند و دروغ می‌گوید!» این جمله را چند سال پیش یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در ارتباط با رقیبش بیان کرد ولی شاید هیچوقت باور نمی‌کرد که چند سال بعد یکی از طرفداران پروپاقرص او، درست همین سیاست را برای دفاع از یک نامزد دیگر ریاست جمهوری در پیش بگیرد!
روز گذشته در حالی همایش حامیان حسن روحانی در سالن آزادی تهران برگزار شد که یکی از حاضران این مراسم «باران کوثری» بازیگر سینما و تلویزیون بود. کوثری که در همه این سال‌ها به واسطه حضور پررنگ پدر و مادر تهیه‌کننده و کارگردانش؛ همواره جز نورچشمی‌های سینمای ایران محسوب می‌شده، روز گذشته در حرکتی تبلیغاتی در بخشی از این مراسم با حمایت از ادامه دولت روحانی گفت: «من در دولت قبل انتقاد کردم و ممنوع‌الکار شدم... .»
چند می‌گیری دروغ بگی؟!
این ادعا در حالی از سوی این بازیگران جوان سینما مطرح شده که نگاهی گذرا به کارنامه کاری او در آن سال‌ها به خوبی نشان‌دهنده کذب بودن ادعای اوست.
کوثری از سال 1370 اولین بازی خود را در سینما از سن 6 سالگی و با فیلم «بهترین بابای دنیا» آغاز کرده است و در ادامه با حضور در همه فیلم‌های مادرش از «نرگس» گرفته تا «زیر پوست شهر»؛ توانست بالاخره به عنوان یک بازیگر در جامعه هنری شناخته شود و در آثاری غیر از فیلم‌های مادرش نیز حضور پیدا کند!
اما بررسی کارنامه کاری او در بازه زمانی سال‌های 84 تا 92 که نهم و دهم عهده‌دار مدیریت اجرایی کشور بود؛ نشان می‌دهد که اتفاقا او در این بازه زمانی 8 ساله به طور میانگین، حداقل در هر سال در 3 اثر سینمایی یا تلویزیونی حضور داشته که این برای بازیگرانی در این رده، رزومه‌ای پرکار محسوب می‌شود و درواقع او را می‌توان یکی از پرکارترین بازیگران زن در این 8 سال دانست.
این آمار گذشته از حضورهای پیاپی او در این سال‌ها در صحنه تئاتر و پررنگ‌تر شدن حضورش در این عرصه در طی آن سال‌هاست.
ممنوع‌الکار بودم ولی جایزه گرفتم!
یکی دیگر از نکات جالب در ارتباط با این اظهارنظر انتخاباتی دختر جهانگیر کوثری مربوط به جوایزی است که او در دوران مدیریت دولت نهم و دهم دریافت کرده است. کوثری در سال 85 برای بازی در دو فیلم «خون بازی» و «روز سوم» موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در جشنواره فیلم فجر شد. او در سال بعد نیز برای فیلم «خون بازی» تندیس بهترین بازیگر نقش اول زن را از جشن خانه سینما دریافت کرد.
او در ادامه در سال 87 و 90 نیز دو بار نامزد دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش زن از جشنواره فیلم فجر شده است یعنی بالاترین جایزه حکومتی ترین جشنواره سینمایی کشور!
با این تفاسیر معلوم نیست بازیگری که در این سال‌ها هم حضور پررنگی در آثار نمایشی اعم از فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی داشته و هم از جوایز سینمایی و افتخارات این‌چنینی بی‌نصیب نمانده است؛ چگونه می‌تواند ادعا کند که به دلیل نقد دولت، ممنوع‌الکار شده است؟ اینجاست که دوباره به یاد همان جمله معروف می‌افتیم که: «متاسفانه با پدیده‌ای روبرو هستیم که به دوربین نگاه می‌کند و دروغ می‌گوید!»
