روزنامه خراسان:طرفداران"کالگزیت"، امروز سازی را می‌نوازند که رهبر ارکستر آن بی‌شک ترامپ است.
اگرچه در زمان انتخاب شدن اوباما نیز ایالت‌های جنوبی محافظه‌کار آمریکایی بر طبل جدایی از آمریکا می‌کوفتند، اما در دوران باراک این اتفاق روی نداد؛ با وجود این همان‌قدر جدایی کالیفرنیا از آمریکا غیرممکن است که رفتن ترامپ به کاخ سفید. کالیفرنیا، یک "ایالت طلایی" و ثروتمند است و در زیرپوست این ایالت، کالگزیتی هایی هستند که بر این باورند ارزش‌هایشان با ترامپ دو تاست. اما ترامپ داروی این بیماری را نفهمیده است، او یک ایالت ثروتمند و مقتدر را تهدید به قطع بودجه فدرال می‌کند ودرحالی‌که تبش علیه مهاجران تند است، کالیفرنیایی ها، آغوش بازی برای پذیرش مهاجران دارند.
وقتی به این تمایزها نگاه می‌کنیم و این‌گونه ارزیابی می کنیم که کالیفرنیا قطعاً می‌تواند خودرا بچرخاند، این باور تعمیق می‌شود که جنبش جدایی‌طلب "کالیفرنیا آری" چندان دور از انتظار نیست. نباید از یاد ببریم که آن چه امروز در آمریکا در جریان است سابقه تاریخی دارد. آن‌هم دقیقاً اختلافی که پس از روی کار آمدن رئیس‌جمهور وقت آمریکا یعنی آبراهام لینکلن در 1860 جدایی تدریجی 11 ایالت از ایالات‌متحده آمریکا و تشکیل کنفدراسیون کشورهای آمریکا را در برابر ایالات‌متحده موجب شد.
در آن زمان هم یکی از محوری‌ترین دلایل جدایی این ایالات، تمایلات ضد لیبرالیستی مردم جنوب به برده‌داری و مخالفت آن‌ها با تلاش دولت آمریکا در آن زمان برای منع برده‌داری در آمریکا بود. با این حساب پر بیراه نخواهد بود اگر بگوییم آمریکا می‌تواند به‌زودی شاهد اختلافات بین ایالتی بسیار جدی در خود باشد خاصه آن که جدا طلبی این ایالات نه در حد زمزمه که در حد ایستادگی دادگاه‌های ایالتی در برابر فرمان های دونالد ترامپ به‌عنوان فرمانده کل قوا و رئیس‌جمهور ایالات‌متحده کلید خورده است.
