به گزارش بیگ بنگ، این تپه‌ها روی دشت یخ‌زده وسیعی، که به طور غیررسمی اسپوتنیک پلانیوم(Sputnik Planum) نام گرفته و در قلب پلوتو، قرار گرفته‌اند و شبیه به نسخه مینیاتوری انبوه کوه‌های بزرگتری هستند که در مرز شرقی فلاته اسپوتنیک دیده می‌شود. این تپه‌ها هنوز هم نمونه‌های دیگری از فعالیت‌های زمین‌شناسی فراوان و جذاب پلوتو به شمار می‌آیند.

از آنجا که یخ‌ آب چگال‌تر از یخ نیتروژنی است، دانشمندان معتقدند که این تپه‌های آب یخ‌زده بر دریایی از نیتروژن یخ‌زده شناورند و مانند کوه های یخ در اقیانوس منجمد شمالی زمین روی آن جابه‌جا می‌شوند. به احتمال بسیار این تپه‌ها تکه‌هایی هستند که از کوهستان‌ها جدا شده‌اند و سپس توسط یخ‌رودهای نیتروژنی به فلاته اسپوتنیک آورده شده‌اند. از همین رو، «زنجیره‌هایی» از تپه‌های شناور در مسیر این جریان‌های یخچالی به وجود آمده‌اند. هنگامی که تپه‌ها وارد سلول‌های مرکز فلاته اسپوتنیک می‌شوند، سوار بر جریان‌های همرفتی یخ نیتروژن به سوی لبه‌های سلول‌ها رانده می‌شوند و در مناطقی که گاهی گستره آن تا ۲۰ کیلومتر می‌رسد، کنار هم انباشته می‌شوند.

نزدیک لبه شمالی این تصویر، یکی از این مناطق با نام «تپه‌زار چلنجر» (Challenger Colles) وجود دارد که وسعت بسیار زیادی از این تپه‌ها را تشکیل می‌دهد و مساحتی به اندازه ۶۰ در ۳۵ کیلومتر دارد. این ساختار نزدیک مرز فلاته و بلندی‌ها، دور از سطح سلولی جای دارد و شاید نشانگر جایی باشد که در آن، تپه‌ها به دلیل کم عمق شدن جریان یخ نیتروژن به گل نشسته‌اند.

همانطور که در تصویر می‌بینید، عکس سمت راست تصویر بزرگنمایی بخشی از نمای سمت چپ است که بیشتر نیمکره رویارویی پلوتو را می‌پوشاند. این تصویر توسط دوربین نور دیدنی چندطیفی (MVIC) نیو هورایزنز گرفته شده است. هر پیکسل تصویر هم‌ارز ۳۲۰ متر است و پهنای کمی بیش از ۵۰۰ کیلومتر در ۳۴۰ کیلومتر را می‌پوشاند. عکس از فاصله ۱۶ هزار کیلومتری پلوتو و حدود ۱۲ دقیقه پیش از رسیدن فضاپیمای افق های نو به کمترین فاصله آن در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ گرفته شده است.