قانون: واکنش های منفی غربیها به اعدامها در عربستان، همچنان ادامه دارد. دیروز نیویورک تایمز نوشت: پس از تشدید تنش میان ایران و عربستان درپی اعدام 47 نفر توسط رژیم آل سعود ازجمله شیخ نمر، روحانی برجسته شیعه، کشورهای اروپایی به سرعت نسبت به این اقدام عربستان واکنش نشان دادند که این اقدام بیانگر نگرانی بینالمللی از سیاستهای آل سعود و نقش این کشور در ناآرامیهای خاورمیانه است. مخالفت اروپا با مجازات مرگ از جمله اعدام مخالفان یک بخش از انتقاد نسبت به سیستم سلطنتی عربستان به شمار میرود.
هرچند کشورهای اروپایی عربستان را به عنوان یک عامل مهم در تحولات منطقه میدانند و از سوی دیگر ریاض به عنوان یک بازار مهم برای تسلیحات و دیگر محصولات اروپایی به شمار میرود اما انتقادات نسبت به حمایت عربستان از وهابیت و سلفیها افزایش یافته زیرا این حمایت در نهایت منجر به شکلگیری گروههایی مانند القاعده و داعش میشود.از سوی دیگر اتحادیه اروپا و 6 قدرت جهانی اخیرا به توافق هستهای با ایران دستیافتهاند و ایران نیز کشوری مهم در پایان جنگ داخلی 5 ساله سوریه به شمار میرود. پایان جنگ در سوریه را میتوان به معنای توقف مهاجرت پناهجویان به قاره سبز تعبیر کرد که از زمان جنگ جهانی اول به بالاترین میزان رسیده است.درحال حاضر نیز بسیاری از کشورهای اروپایی و ایران دستکم در مورد تنش ایجاد شده اخیر با عربستان در یک جبهه قرار گرفتهاند.
روزنامه آلمانی «تاگشاشپیگل» هم در گزارشی با عنوان «وزیر خارجه باید دستهای خونین را بفشارد» به انتقاد شدید از مواضع دولت آلمان در برابر عربستان سعودی پرداخت.
«کریستففونمارشال» نویسنده این گزارش با طرح این پرسش مبنی بر اینکه چرا آلمان باید از عربستان دوری کند، اینگونه به پرسش یاد شده پاسخ میدهد: «این کشور از دیدگاههای ارزشی ما به هیچوجه کشوری دموکراتیک و قانونمدار نیست. در عربستان، منتقدان دربار را شکنجه میکنند یا اینکه با عنوان «تروریست» آنها را اعدام میکنند که شیخالنمر، روحانی شیعه و 46 نفر دیگر از جمله همین افراد هستند.»
در ادامه این مطلب آمده است: «سعودیها زنان را محدود میکنند و به صورت غیر مستقیم تروریسم را گسترش میدهند به این ترتیب دیدگاه وهابیت رواج مییابد. وهابیت رویکردی عقبمانده و تهاجمی دارد که آن را به دیگر کشورها و در قالب مدارس علمی صادر میکنند تا به این ترتیب افرادی كه تحت تعالیم قرار میگیرند، مرتکب اقدامات خشونتبار شوند. اکنون هم سعودیها روابط را با رقیب خود یعنی ایران بحرانی کردهاند و این اقدام در قالب هژمونی در خاورمیانه میتواند به تنشی شدید میان شیعه و سنی منتهی شود که تمامی منطقه را به میدان نبرد تبدیل کند.»
مارشال مینویسد: «چرا باید چنین دولتی که روشی غیرانسانی دارد را به عنوان شریک پذیرفت و با او وارد معامله شد و برای این کشور سلاح فرستاد؟ به این سوال پاسخ اخلاقی داده نمیشود. آن پاسخ این است که قطع روابط اقدام متحد همه کشورهای غربی است اما پویایی سیاست کنونی جهان این اجازه را میدهد که روابط با سعودیها قطع شود اگر چه غرب هم به نفت این کشور دیگر نیازی ندارد چرا که راههای ارزانتری با توجه به روشهای حفاری وجود دارد و از آنجایی که غرب با ایران به توافق هستهای رسیده است دیگر به عربستان به آن اندازه که قبلا برای تقابل با ایران به آن نیاز داشت، احتیاج ندارد.» وی در حال حاضر این مسئله را مطرح میکند که ایران به نسبت عربستان شریک بهتری است.