در بخش هایی از این یادداشت آمده است؛

 

منافقین که شناسنامه از فرقه رجویه می‌گیرند، منافقِ مُرده‌اند.امروز نفاق در بستنِ راه "رجائی" ظهور می‌کند اینان هم واقعیت وجودی شان پُشتِ ظاهر آرایی پنهان است. صدایشان در ادعای انقلابیگری چنان بلند است که اذانِ انقلابیون حقیقی هم چندان به گوش نمی‌رسد. پیشانی‌های پینه بسته‌شان، آدرس اشتباهی می‌دهد.

 

هوشیار شویم به هشدارِ مولا علی(ع) که می‌فرماید: «ای کمیل! شیفته کسانی که نماز طولانی می‌خوانند و مدام روزه می‌گیرند و صدقه می‌دهند و گمان می‌کنند که آدم‌های موفقی هستند، مباش و فریب آنها را نخور. زیرا ممکن است که به این عبادات “عادت” کرده باشند یا بخواهند عمداً مردم را فریب دهند».

 

انقلابی خوانی‌شان هم برای "انقلاب خواری"شان است. اگر قرار باشد مو را از ماست زندگی‌شان بکشند آن وقت معلوم خواهد شد در کاسه‌شان هرچه هست موست. از ماست فقط، لایه‌ای نازک پوشش موها شده است. موهایی که هر تارش با اختلاس و باند بازی و جناح بازی، تاب خورده است. با ریا و تظاهر هم پیچشی چنان در آن داده‌اند تا از چشم‌های تیز بین هم ناپیدا بماند.

 

حق شهید را ادا کردن، دل و دیده و دستِ پاک می‌خواهد. ناپاکی این سه نشان منافقان جدید است که پیش قراولان‌شان، رجائی را از ما گرفتند و اینان راه رجائی را می‌بندند. هوشیار باشیم و نگذاریم به مقصود برسند. حراست از حرمت رجائی و باهنر هوشیاری بیشتر را اقتضا می‌کند.