پکن از تغییر سیاست عضوگیری ارتش خود خبر داد و اعلام کرد که در صورت وقوع جنگ، کهنه‌سربازان و دانشجویان در صدر فهرست فراخوان‌ها قرار خواهند داشت.
به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری فاکس نیوز، چین این تغییرات را اقدامی ضروری برای به‌روزرسانی ارتش و تقویت قدرت نظامی خود می‌داند.
با این حال، در اولویت قرار دادن تحصیل‌کرده‌ترین افراد کشور برای شرکت در فعالیت‌های نظامی نه تنها با سنت‌های غربی، بلکه با روند معمول در چین هم در تناقض است.
هینو کلینک، دستیار سابق معاون وزیر دفاع آمریکا در امور شرق آسیا و وابسته نظامی ایالات متحده در چین گفت: این کار با زمینه بروزرسانی ارتش آزادی‌بخش خلق هم‌خوانی دارد. این ارتش را از دیرباز افراد ساکن حومه شهرها تشکیل داده‌اند. فکر می‌کنم شی جینپینگ (رئیس‌جمهوری چین) سعی دارد حس اعتماد و وفاداری به حزب خود را از این طریق افزایش دهد که همه اقشار جامعه کشورش در تشکیل ارتش ملی سهم داشته باشند.
چندین دانشگاه برتر چین دپارتمان‌های نظامی دارند که به دانشجویان این فرصت را می‌دهند تا در کنار دروس خود، به تمرینات نظامی بپردازند.
یکی از مقامات ارشد کمیسیون نظامی مرکزی چین گفت که کالج‌ها و دانشگاه‌ها نقش پررنگی در تامین نیروهای نظامی دارند و پکن مخصوصا از دانشجویان یا فارغ‌التحصیلان در زمینه‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضی استقبال می‌کند.
این بروزرسانی ارتش چین پس از آن اعلام شد که قانونگذاران آمریکایی اخیرا به تایوان سفر کردند و تسای اینگ ون، رئیس‌جمهوری تایوان هم در سفر به کالیفرنیا با کوین مک‌کارتی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا دیدار کرد.
تایوان جزیره‌ای خودگردان است که چین آن را بخشی از خاک خود دانسته و حمله نظامی را یکی از راه‌های پس گرفتنش می‌داند. پکن ارتباط دیپلماتیک مستقل کشورها با تایوان را مردود می‌داند.
آمریکا بزرگترین تامین‌کننده تسلیحاتی تایوان بوده و بارها به روش‌های مختلف اعلام کرده که در صورت حمله چین، به نحوی از این جزیره خودگردان حمایت خواهد کرد. بر اساس پیمان‌های امضا شده میان واشنگتن و تایپه، ایالات متحده قانوناً موظف به حمایت از تایوان است.
هینو کلینک این اطلاعیه جذب نیرو را «خودخواهانه» خواند و گفت: پکن بی‌پروا بیانیه‌های سیاسی صادر می‌کند و هیچ توجهی هم به برداشت و تفسیر جامعه بین‌الملل از آن‌ها ندارد.
او گفت: چینی‌ها معمولا در ارسال پیام و انسجام خوب هستند. فکر می‌کنم این نشانه‌ای دیگر است که نشان می‌دهد ما نباید انتظار داشته باشیم حزب کمونیست چین موضعش را درباره تایوان، دریای چین جنوبی یا هر مناقشه ژئوپلتیک دیگری تغییر دهد.
