شیبانی در نشست نقد و بررسی این کتاب که 21 مرداد در حوزه هنری مشهد برگزار شد گفت: در کتاب "یک شاخه گل داوودی" کشفی رخ نمی دهد در حالی که مخاطب دوست دارد وقتی کتابی می خواند در پایان به کشف برسد نه این که تنها یک تجربه را بخواند.

این منتقد افزود: این کتاب یک کتاب سینمایی است تا داستانی. در واقع نویسنده تحت تاثیر سینما و تدوین سینمایی این کتاب را نوشته است و این نکته را در توصیفات کتاب مذکور در خصوص رنگ ها، نورها و ... می بینیم.

وی تاکید کرد: به لحاظ زبانی این کتاب بسیار قوی است چرا که از واژه ها بسیار خوب استفاده شده است و من ریتم کتاب را دوست دارم.

شیبانی کتاب بیان کرد: نویسنده در این کتاب مستقیم گویی می کند و در بعضی نقاط کتاب دارای سانتی مانتالیسم است.

او افزود: برای نویسنده داستان اهمیت نداشته بلکه مفاهیم و معانی پشت داستان حایز اهمیت بوده و به خاطر همین دیالوگ نویسی ها به عمد درست انجام نشده است.

در ادامه حافظی یکی دیگر از منتقدان حاضر در این نشست خاطرنشان کرد: این کتاب انسجام ندارد، در خیلی از نقاط تصاویر شکسته و پراکنده است و نویسنده بیشتر سعی کرده کتاب شعر باشد تا داستان.

یعقوبی دیگر منتقد کتاب نیز در خصوص کتاب "یک شاخه گل داوودی" گفت: این کتاب خاکستری است که با توجه به نوع موضوع کتاب طبیعی است اما می توانست بهتر از این کار شود.

او اظهار کرد: من از خواندن این کتاب لذت بردم. در این کتاب دیالوگ ها کوتاه است و شخصیت پردازی خوبی دارد اما مخاطب نمی تواند با آن ارتباط برقرار کند.

یعقوبی ادامه داد: تصویرسازی با کلمات که به نوعی بازی با کلمات است سخت است اما در این کتاب به خوبی انجام شده است.

وی تصریح کرد: این کتاب باید زیرمتن قوی تری می داشت. متن خاصی است و کتابی عادی نیست و نیاز به چند بار خوانش دارد.

رضایی یکی دیگر از منتقدان نیز در خصوص کتاب "یک شاخه گل داوودی" تاکید کرد: این کتاب پر از تکنیک های زبان مدرن است و می شود از آن در این خصوص به عنوان یک درس نامه استفاده کرد. زبان این کتاب عادت زدگی ندارد.

موسوی دیگر منتقد حاضر در نشست نقد و بررسی کتاب "یک شاخه گل داوودی" خاطرنشان کرد: من این کتاب را داستان نمی دانم چرا که کتاب در بعضی نقاط متن توصیفی است در بعضی نقاط دیالوگ‌ها بی هدف و ... .

حسین عباس زاده نیز که به عنوان منتقد در این نشست حضور داشت عنوان کرد: کتاب "یک شاخه گل داوودی" مخاطب گریز است زیرا زمان و مکان در آن شناور است و داستان بیشتر از این که روی کاغذ اتفاق بیفتد در ذهن نویسنده اتفاق افتاده است.

وی افزود: از دیگر دلایل مخاطب گریزی این کتاب می توان به حضور نویسنده در داستان به عنوان دانای کل و عدم رعایت توازن بین توصیف و توضیح اشاره کرد.