این روزنامه نوشت:

 

* متاسفانه برآیند عملکرد مسئولان برای تشویق جوانان به ازدواج و تسهیل این مسیر برای آن‌ها مناسب نبوده است، به همین دلیل شاهد آن هستیم که آمار ازدواج وضعیت خوبی ندارد.

 

* همه سازمان‌ها و نهادها در به تاخیر افتادن ازدواج جوانان مقصرند؛ مثل وزارتخانه آموزش و پرورش که مسئله ازدواج آسان و دوری از تجمل‌گرایی را آموزش نمی‌دهد یا وزارتخانه‌های اقتصادی که مشوق‌های کارآمدی برای جوانان ارائه نمی‌کنند تا ازدواج تسهیل شود و از همه مهمتر وزارت ورزش و جوانان که برای ازدواج جوانان دغدغه چندانی نداشته است.

 

* امیر یکی از جوانان مجرد و متولد ۵۷ است که مدرک کارشناسی دارد. او درباره تصمیمش به مجرد ماندن به می‌گوید: «دلیل اصلی برای ازدواج نکردن مشکلات مالی است. به نظر من ازدواج کردن در این دوره و زمانه شجاعت می‌خواهد.» او ادامه می‌دهد: «اکثر دختران امروزی سطح توقع شان بالا رفته است. در حالی که هزینه‌های حداقلی یک زندگی متاهلی با اجاره مسکن و هزینه‌های جانبی آن بسیار بالاست، توقعات عجیب و غریبی که برای ازدواج ایجاد شده فراتر از درآمد من است برای همین بعید است بتوانم زندگی مشترک تشکیل دهم.»

 

* ندا نیز متولد ۵۸ است و مدرک کارشناسی صنایع غذایی دارد. او به سخت‌تر شدن ازدواج با بالاتر رفتن سن اشاره می‌کند و می‌گوید: «خواستگاران زیادی داشتم، اما نمی‌توانستم به هیچ کدامشان اعتماد کنم. هر چقدر گذشت توقع من از شخصی که می‌خواستم با او زندگی مشترک تشکیل دهم بیشتر می‌شد. مثلا وقتی یک پسر ۴۰ ساله به خواستگاری‌ام می‌آمد، میگفتم چرا در این مدت هیچ ندارد و فقط درس خوانده است؟ یا خواستگار دیگری که پولدار بود را مورد ارزیابی قرار می‌دادم و می‌گفتم چرا درس نخوانده است؟» او ادامه می‌دهد: «ترس از اعتماد به کسی را دارم که در زندگی تغییر کند و حرف‌هایی که زده را یادش برود. هم سطح بودن خانواده‌هایمان هم خیلی برایم مهم است. همه این‌ها باعث شد تا امروز میلی به ازدواج نداشته باشم و تصمیم به مجرد ماندن بگیرم.»