روزنامه همدلی نوشت: دوباره آمارهای نگران کننده‌ای درباره میزان مصرف قاچاق بنزین به کشورهای همسایه به گوش رسید. این موضوع با بالا رفتن نرخ ارز زمینه را برای قاچاق بنزین در شهرهای مرزی فراهم کرد تا جایی که وزارت اطلاعات در بهمن ماه سال گذشته از کشف 17 میلیون لیتر سوخت قاچاق در استان فارس خبر داد.
این در حالی بود که بر اساس گزارش‌های مختلف، روزانه تا 20 میلیون لیتر سوخت به کشورهای همسایه قاچاق می‌شود و مسئولان بر این باور هستند که اگر این روند ادامه یابد، ایران باید در سال 99 بنزین وارد کشور کند. حالا چند سالی می‌شود که بنزین تنها با یک نرخ وارد باک خودروهای پرمصرف داخلی می‌شود، اما نکته قابل توجه این است که اگر سهمیه‌بندی طرح خوبی بوده است، چرا دولت روحانی در سال‌های گذشته این طرح را ادامه نداد تا سرنوشت بنزین به این جاها ختم نشود؟
برخی از آگاهان اقتصادی بر این باور هستند که در سال‌های گذشته به دلیل نیاز به واردات بنزین و مدیریت مصرف سوخت دولت تصمیم گرفت تا بنزین را سهمیه‌بندی کند و با گذشت سال‌ها به دلیل تولید بیشتر بنزین در کشور و عدم نیاز به واردات، محدودیت مصرف سوخت نیز از میان رفت و حالا به دلیل افزایش قاچاق باید دوباره دولت بنزین را دو نرخی کند.
حواشی بازگشت کارت‌های سوخت
داستان پرماجرای بنزین، حالا دیگر با نزدیک شدن به روزهای گرم تابستان توجه بسیاری از رسانه‌ها و مردم را به خود جلب کرده است؛ حاشیه‌های بازگشت مجدد کارت سوخت را نه تنها در روزنامه‌ها و سایت‌های خبری که در شبکه‌های مجازی هم می‌توان دید. هر یک از کاربران در این‌باره نظر ویژه‌ای دارند، اما آنچه که ذهن بسیاری از مردم و حتی دست‌اندرکاران اقتصادی را مشغول کرده است، انتقاد از سیاست دولت‌های مختلف درباره بنزین است.
در یک طرف داستان، ماجرای اختلاف قابل‌توجه بنزین در ایران با سایر کشورهای همسایه قرار دارد که زمینه را برای قاچاق سوخت در مرزها فراهم کرده است. در طرف دیگر داستان هم، ماجرای افزایش قیمت سوخت متناسب با نرخ تورم است که در همه سال‌های گذشته به دلیل سیاسی بودن سوخت و جلوگیری از نارضایتی مردم، رها شده است. همه این‌ها به کنار، به‌نظر می‌رسد دود هر سیاستی درباره بنزین بیشتر از همه چشم مردم را می‌سوزاند.
چرا که واردات خودروهای خارجی به ایران نیازمند پرداخت تعرفه‌های بسیار بالایی است که این موضوع قیمت خودروهای خارجی را بسیار بیشتر از کشورهای همسایه کرده است. این در حالی است که میزان مصرف سوخت در این خودروها بسیار کمتر از مصرف بنزین توسط خودروهای داخلی است. از سوی دیگر پالایشگاه‌های تولید بنزین در ایران سال‌هاست که فعالیت می‌کنند و هزینه تولید بنزین در ایران بالا است.
در چنین شرایطی دولت تصمیم می‌گیرد تا برای مصرف بهینه بنزین، به جای واردات خودروهای خارجی با تعرفه‌های پایین، مصرف بنزین را با سهمیه‌بندی محدودتر کند. به‌نظر می‌رسد دود این بی‌تدبیری‌ها بیشتر از همه چشم مردم را می‌سوزاند و دولت‌های مختلف برای تعیین تکلیف سرنوشت بنزین، ماجرا را با همه ابعاد بررسی نکرده‌اند تا اگر لزومی بر انجام هر سیاستی باشد، مردم را تنبیه نکند. چرا که مردم برای استفاده از خودروهای ایرانی پرمصرف یکبار هزینه می‌دهند و بار دیگر به دلیل جلوگیری از قاچاق سوخت باید قربانی افزایش قیمت بنزین یا دو نرخی شدن، شوند.
