باشگاه خبرنگاران جوان: ندا خورشیدیان مسئول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شیراز اظهار کرد: سرطان، پس از بیماری‌های قلبی، دومین عامل مرگ و میر در ایالات متحده آمریکا است و سالانه گریبان گیر بیش از نیم میلیون نفر در این کشور می‌شود.
وی، سرطان را واژه‌ای دلهره آور و ترسناک خواند و گفت: در عصر کنونی می‌توان بسیاری از حالت‌های مختلف سرطان را پیشگیری یا درمان کرد.
ندا خورشیدیان افزود: اطلاع یافتن از ابتلا به سرطان به عنوان یک بیماری بدخیم آرامش ما را برهم می‌زند و طبیعی است که در این وضعیت احساس ترس، ناامنی و وحشت کنیم، زیرا سرطان باور‌های ما را مبنی براینکه «جهان مکانی امن است» و «من برخود کنترل دارم» تغییر می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه افراد در زمان ابتلا به سرطان یکسری واکنش‌های رایج مانند شوک، انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش را از خود نشان می‌دهند، ادامه داد: در مرحله شوک و انکار، بیمار به تشخیص پزشک اعتراض و نتایج آزمایش‌ها را رد می‌کند و به خود دلداری می‌دهد که اشتباهی صورت گرفته و مشکلی وجود ندارد، در حالی که در مرحله خشم، بیمار ممکن است از خود، نزدیکان و اطرافیان، پزشک و حتی خداوند خشمگین باشد و نیاز است در این مرحله فرد برای مهار خشم، کار‌هایی مانند صحبت با دوستان، گریستن برای از بین بردن خشم، درد دل با خداوند، بخشیدن خود و دیگران و جبران کردن اشتباهات و کاستی ها، انجام فعالیت‌های بدنی مانند پیاده روی و را در برنامه خود بگنجاند.
خورشیدیان، چانه زنی با خداوند و درخواست شفا را یکی دیگر از رفتار‌های بیماران سرطانی در مواجهه با این بیماری عنوان کرد و گفت: سرطان با فقدان سلامتی، کاهش توان و قدرت بدنی و همچنین تغییر در نقش‌های فردی و اجتماعی همراه است و این می‌تواند افسردگی به همراه داشته باشد، بنابراین وقتی فرد واقعیت تلخ از دست دادن سلامتی و فقدان را بپذیرد، طبیعی است که اندوهگین شود.
وی، آخرین مرحله از واکنش فرد را پذیرش بیماری برشمرد و افزود: بیمار پس از فراز و نشیب‌های بسیار سرانجام به این پذیرش می‌رسد که به یک بیماری بدخیم مبتلا شده و باید برای رهایی از آن تحت درمان قرار گیرد.
مسئول واحد سلامت روان مرکز بهداشت شیراز، سازگاری روانی با سرطان را به مجموعه نگرش‌ها و عملکرد‌هایی اطلاق کرد که فرد برای بقای سلامت، تندرستی، احساس خوشبختی و غلبه بر استرس‌هایی که به علت ابتلا به سرطان ایجاد شده، دریافت می‌کند.
وی، کاربردی‌ترین روش سازگاری بیماران با سرطان را راهبرد سازگاری معنوی دانست و ادامه داد: این بیماران برای سازگاری با بیماری، بیشتر از راهبرد‌های معنوی، حمایت اجتماعی، امیدواری و بازسازی شناختی استفاده می‌کنند که نتایج این سازگاری معنوی به خوبی نشان می‌دهد، این افراد کمتر دچار افسردگی شده و میزان کمتری از توجه و رسیدگی پزشکی را درخواست می‌کنند.
خورشیدیان، درک و تفسیر فرد از رویداد‌ها را بهترین عامل در واکنش به بیماری سرطان نام برد و اضافه کرد: تفسیر فرد از بیماری سرطان، در نوع واکنش او نسبت به آن تاثیرگذار است؛ برای نمونه اگر بیمار، سرطان را سرنوشت و تقدیر خدا و خود را اسیر و قربانی جبر و تقدیر بداند در برابر آن احساس درماندگی می‌کند، اما اگر آن را چالش یا فرصتی برای صبر و بردباری از سوی خداوند بداند، به گونه‌ای دیگر واکنش نشان می‌دهد یا اگر فرد این بیماری را غیر قابل درمان و مجازاتی از سوی خداوند بداند، طبیعی است که با افسردگی، ناامیدی و درماندگی مواجهه شود.
