رئیس انجمن ایمپلنتولوژی ایران گفت: تجمع مواد غذایی، رسوب جرم و تشکیل لایه ای از رسوبات  بر روی دندان‌های طبیعی و همچنین ایمپلنت‌ها موجب تورم و تحریک لثه می‌شود. به این ترتیب، چسبندگی لثه به دندان یا ایمپلنت از بین می‌رود که خود موجب تجمع بیشتر باکتری و تشدید سیر بیماری می‌شود و در ادامه این روند به تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت یا دندان طبیعی شده و با پیشرفت زیاد منجر به لقی دندان یا ایمپلنت شود.

وی عنوان کرد: نخستین اقدام پس از کاشت ایمپلنت، بهره گیری از راهکارهایی برای کنترل عفونت و کاهش درد ناشی از جراحی است و بهتر است در هفته اول بعد از جراحی، مراقبت‌های معمول زخم دهان، استفاده از دهان شویه به‌خصوص دهان شویه‌های ضد عفونی کننده (مانند کلر هگزیدین )، خود داری از جویدن غذا بر روی ایمپلنت‌ها و مصرف غذاهای نرم، استفاده از داروهای ضد درد و آنتی بیوتیک، مصرف نکردن سیگار و مسواک زدن دیگر دندان، غیر از محل ایمپلنت انجام شود.

مسگرزاده تاکید کرد: مهم ترین نکته ای که پس از کاشت ایمپلنت باید مورد توجه قرار بگیرد، تمیز کردن دندان متصل شده به ایمپلنت است که برای این منظور حتماً باید علاوه بر مسواک از نخ دندان نیز استفاده شود.

دومین کنگره بین‌المللی انجمن ایمپلنتولوژی ایران از یک تا 3 بهمن ماه جاری در سالن همایش های برج میلاد تهران برگزار می‌شود.