زمانی که اوقات فراغت خود را کنار ساحل می‌گذرانید، انتظار مشاهده‌ی محیطی زیبا و تمیز دارید تا لذت بصری هم با استراحت روحی شما ترکیب شده و آرامش بیشتری را تجربه کنید. بسیاری از ما تجربه آن را داریم که در حال قدم زدن کنار دریا، تکه‌ای زباله را دیده‌ایم و غصه خورده‌ایم برای فرهنگی که به دست عده‌ای، نادیده گرفته می‌شود و زباله‌هایی که بی هیچ فکری، بر روی زمین انداخته می‌شود بی‌آنکه عاقبت کارمان را در نظر بگیریم. و بارها شده است دیده‌ایم تصویر حیواناتی که زباله‌های ما، سرنوشت‌شان را تغییر داده. از پرنده‌ای که قوطی در نوکش گیر کرده تا لاکپشتی که در زباله‌ای گیر کرده و بدنش با فرمی متفاوت رشد کرده است. امروز نیز داستانی از همان دست با شیوه‌ای متفاوت و عجیب داریم که باعث شده است نگرانی ما درمورد آلودگی محیط زیست بیشتر از پیش شود. کوچکترین لطمه‌ی این آلودگی، کم شدن تعداد توریست‌ها و بزرگترین لطمه‌ی آن، نابود شدن محیط زیست حیوانات و کثیف شدن چهره‌ی شهر است. اما داستان ما از چه قرار است؟
سی‌ام آبان، «کریسا لیندسترند»، صیاد خرچنگی در «نیوبرانزویک» کانادا، درحالی که بر ریختن خرچنگ‌ها به درون جعبه نظارت داشت، متوجه مورد عجیبی شد! آنچه مشاهده کرد، ممکن نبود اشتباه باشد: لوگوی آبی و قرمز نوشابه‌ی پپسی بر روی پنجه‌ی یک خرچنگ! اما این لوگو از کجا آمده بود؟
او در مصاحبه‌ای که با مجله‌ی «گاردین» (The Guardian) گفت: "ابتدا گمان کردم قوطی پپسی است!" اما نگاهی دقیق‌تر به این خرچنگ، وی را متوجه کرد که قوطی به بدن خرچنگ نچسبیده؛ بلکه گویی به طریقی، بر روی پنجه‌ی او حک شده است. هیچکدام از صیادان آن قایق، تاکنون چنین موردی را مشاهده نکرده بودند!
پس از عکسبرداری از پنجه‌ی این خرچنگ عجیب، او را به همراه دیگر خرچنگ‌های صید شده به خریداران فروختند تا به مقصد بوستون برود.
اما داستان این خالکوبی عجیب، هنوز ذهن صیادان را به خود مشغول کرده بود. چگونه یک سهل انگاری، می‌تواند زندگی موجودی را تغییر دهد... تا به حال چقدر چنین رویدادهایی اتفاق افتاده و ما آن را ندیده گرفتیم... چند بار خودمان زباله بر زمین ریختیم بی آنکه بدانیم چه فاجعه‌ای به بار می‌آورد... چند بار به شهری رفتیم و کثیف بودنش، خاطرمان را آزرده است...
نظریه‌های مربوط به داستان خرچنگی با خالکوبی پپسی
درمورد آنچه بر بدن این خرچنگ حک شده، یکی از نظریه‌ها آن بود که شاید درون یک قوطی پپسی بزرگ شده یا اوقات بسیاری را در آن گذرانده است که سبب شده این قوطی، با اسکلت خارجی او ترکیب شود. اما بنا به گفته‌های لیندسترند، این تصویر، به گونه‌ای بود که گویی چاپ شده و نمی‌توانست یک قوطی واقعیِ ترکیب شده با اسکلت او باشد. ناهنجاری‌های ژنتیکی در خرچنگ‌ها، ممکن است سبب می‌شود رنگ‌های متفاوتی داشته باشند. اما معمولا لوگو بر روی خود ندارند!
این نظریه در میان متخصصان نیز پذیرفته شده نیست. زیرا طرح، بر روی بدنه‌ی خارجی قوطی یا جعبه‌های دیگر حک می‌شود. بنابراین حضور در داخل قوطی، وجود این لوگو روی بدن خرچنگ را توضیح نمی‌دهد. این‌ها نظرات متخصصی است که درمورد آلودگی‌های ناشی از پلاستیک در اقیانوس‌ها تحقیق می‌کند.
نظریه‌ی دیگری این است که طرح چاپ شده روی کاغذ جعبه‌ی پپسی، به خرچنگ چسبیده و مانند یک خالکوبی موقت، روی پنجه‌اش جا خوش کرده است. اما فردی که این خرچنگ را پیدا کرده، این نظریه را نیز قبول ندارد زیرا لوگوهای روی جعبه‌های پپسی، بسیار بزرگتر از آنچه بر روی پنجه دیده شده، هستند. علاوه بر آن، چنین جعبه‌هایی مدت زیادی در اقیانوس دوام نمی‌آورند و برخورد امواج و تلاطم، آن‌ها را از بین می‌برد.
یکی از متخصصانی که روی خرچنگ‌ها تحقیق می‌کند نیز مدعی است چنین موردی، تازگی دارد. پیشتر پلاستیک‌هایی را دیده بودند که داخل شکم ماهی‌ها یا میگوها گیر کرده. اما این مورد، اولین باری است که یک شیء ساخته‌ی دست بشر، به پوسته‌ی یک موجود دریایی چسبیده است.
بهترین حدس تاکنون این است که رنگ قوطی، جعبه، بطری یا برچسبی با آرم پپسی، مانند خالکوبی موقت بر روی بدن این خرچنگ حک شده است. شاید لایه‌ی رنگ، اندکی چسب نیز به همراه داشته که از جایگاه اولیه خود کنده شده و پنجه‌ی این خرچنگ را، به عنوان خانه‌ی جدید خود انتخاب کرده است.
این‌ها درسی است تا بیاموزیم که ریختن زباله بر روی زمین، نه تنها چهره‌ی شهر را کثیف می‌کند، بلکه ممکن است جان موجود دیگری را نیز به خطر بی‌اندازد و زندگی او را برای همیشه، دستخوش تغییر کند.
