در دههٔ ۱۹۶۰ در ایالت کنتاکی آمریکا خانواده‌ای بزرگی زندگی می‌کردند که پوست بدن آن‌ها به رنگ آبی بود و از این جهت آن‌ها را «خانوادهٔ آبی» می‌نامیدند. این ویژگی در این خانواده نسل به نسل منتقل می‌شد.

۱۴ سال پیش، پل کاراسون دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش پوست بدن شده بود. اما او به جای مراجعه به پزشک، شروع به خوددرمانی کرد و از نقره کلوئیدی برای درمان بیماری‌اش استفاده کرد. او هم نقره کلوئیدی را می‌خورد و هم آن را به صورت موضعی بر پوست بدنش می‌مالید.

مصرف این دارو به صورت تدریجی باعث تغییر رنگ پوست آقای کاراسون شد، این تغییر رنگ آنقدر تدریجی بود که خود و اطرافیانش تا مدت‌ها متوجه آن نشده بودند. تا اینکه دوستانی که چند ماه او را ندیده بودند، متوجه تغییر رنگ شدند و از کاراسون پرسیدند که چه بر سر خود آورده است.